Web Zaman Damgası

AYRILANLAR İÇİN

bu gece
penceremden içeriye akan
kadın sesi "yollarımız burada ayrılıyor..artık birbirimize iki yabancıyız"
ne güzel söylenir
hafif sarhoşken.
elimde şarap kadehi
bitmemiş kırmızı
şerefe kaçıncı kez kaldırdığım
sayısını unuttuğum
neyin şerefine
ayrılıkların şerefine belki de
ve gece
deniz simsiyah perdeleri çekmiş.kıpırtısız
ölgün sarı ışıklar öyle titrek ve zayıf
öyle duyacakmışsın gibi
yanımdaymışsın gibi
görecekmişsin gibi
beni...


saydım bu akşam gidişlerimi
başlamadan bitti
sıfır bir sayı sayılmazsa
hiçlik
yarım asrı geçen bir ömürde
neden gidemeyişimi düşündüm
neden gitmeleri özlediğimi

gelen olmayınca gidenlerden
kalanın payına mı düşer özlemek

kadın yalpalayarak merdivenlerde
adamın uzak duruşuna karşın
"ne kadar güç olsa ne kadar acı olsa
herşeyi, ama herşeyi unutmalıyız"
güldüm mü,dudaklarım titredi mi
kirpiklerime takılan ne
"hiç sevmemişcesine..."
ne ironi
bir adamın kolunda
bir ayrılık acısı...

başımı kaldırdım
yüksek çatılardan daha yüksekte
yıldız parlıyordu.yarın güneşin doğacağı yerden
kimbilir kaç göz yeryüzünde
kimbilir kaç şair
gecenin bu saatinde yıldızlara bakıp
yıldızlardan yaptıkları döşeklerde
düşe dalıyordur

..

emirgan iskelesini sevmiştim geçen yıl
güzel,
sıcak yüzlü
emirgan iskelesinin yanındaki sandalı iskeleden daha çok sevdim.
o benimdi
kimse bilmez
ve denizi sevmiştim
rüzgarı
bulutu en çok

şimdi
hepsi gitti
"herşeyi ama herşeyi unutmalıyız
hiç yaşamamışcasına
hiç sevmemişcesine"