Web Zaman Damgası

YAĞMURLU BİR AKŞAM GİBİYİM

Bin türlü bilmece
Uçuşuyor karanlık kanatlarıyla
Buram buram sevdan kokan yüreğimde
Yağmurlu bir akşam gibiyim ben yine
Bu kentin
Issız ve simsiyah örtüsü içinde…

İşgüzar yalnızlığımın abidesiydi baktığım her yer
Tartıyordu soluğumun incecik ipini kendi usulünce
Bu kentte kanayan tüm saniyeler
Durmadan yanıp sönüyordu kendimde ki bir yerde
Yalnızlık rıhtımında dolaşırken gittikçe çoğalıyordu acımtrak sesler !
Yüreğime saldırıp duruyordu görür görmez beni hemen,
Cılız renkleriyle karşımda konuşan taş yürekli bir fener !...

Acılarımı anlatıyordu sanki bir bir o fener
Mum gibi ışığıyla sinerek is dolu yüreğime
Kaynıyordu yüreğim sanki kızıl bir mahşerde !
Dünyamı kabuslu karanlıkların zehirli bıçağı sıyırıyordu
Kör bakışlı bir karşı aşkın ölü vicdanıyla,
Böylesi kabuslu zamanlar da hep tutuşup yanardım
Cesaretliymişim seni düşünmekle bu durumdayken bile
Cesaretliymişim hala ben sen ey vefasızım !
Bunu bu kentte daha iyi anladım…

Yağmurlu bir akşam gibiyim ben yine
Bu kentin,
Issız ve simsiyah örtüsü içinde
Aşktan yoksul kalan sevgi susuzluğundan ağlar
Var ya hani, gözleri yaprak damlasız kalmış o çırılçıplak dallar,
Sahil kaldırımların da uzayıp giderken sevgiden arıtılmış ağaçlar
İşte ben böylesi anlar da ki kalıntılarıma baktıkça yüreğimi koyu bir hüzün sarar
Ve birden bire o çıplak dalların ölümleri yüreğime saldırmaya başlar !!!...

Yetmiyormuş gibi yağmurun hikayemi ıslattığı delice
Zehirler serpiliyor şu an anılardan bir de ruhumun üstüne
Anlatıyor geçmişi yağdıra yağdıra türlü çeşitli yağmurlar
Hem fırtına, ve hem de sel ile
Böyle ağrılı çizmeyin yaşamı ne olur bana siz de ?
Ağrılı çizmeyin bu şekil siz de, ey zalim manzaralı dallar
Ey !..Gülmeleri yüzlerinden dökülmüş ağaçlar
Ağrılı çizmeyin bügünkü yaşamımı yüreğime yalvarırım ne var ?
Sizler de ey, meçhule akışan korku dolu yapraklar !!!…


Yağmurlu bir akşam gibiyim yine ben
Bu kentin
Issız ve simsiyah örtüsü içinde yüreği tir tir titrerken
Öyle bir meyve ki, henüz olgunlaşmadan yere düşüp ezilen,
Kapkara bir sevdanın buruk meyvesidir dişlenip ötelenen
Bu karşınız da ki yürek tümden !...

Al karanfiller fısıldardı büyülü nefesiyle bana seni
Mavi,pembe giysilerde saklardım onun sana yakıştırdığı düşleri
En uzak sislerin ötesine dikerken gözlerimi
İlk buluştuğumuz an itibariyle başladığını söylemeliyim
Sana mal ettiğim bu kara sevda tiryakiliğimi...

Sabırla gezinirken tren rayları üzerin de serinletirdim
İçimin tüm sıcak ezikliklerini
Kapkara olurdu kimi zaman tren kömür gibi düşlerim
O na bir şiirimde bir gün şöyle diyeceğim;
“Böyle yağmurlu akşamlarda gelme aklıma ne var
Gelme ki, biraz daha yaşayıp seni ömrüme sindireyim ?
Yoksa sana nice yağmurlarıma dek hep sitem edeceğim ?!…”




İ. HAKKI GÜRCANOK
Adana / Eylül /2000