Web Zaman Damgası

YAĞMURLU BİR AKŞAM GİBİYİM

Uçuşuyor umarsız kanatlarıyla bin türlü bilmece
Buram buram sevdan kokan terk edilmiş yüreğim de
Yağmurlu bir akşam gibiyim bugün ben yine
Bu şehrin ıpıslak ve simsiyah örtüsü içinde…
+++
Kanarken özlemlerim nice günler gelip geçer
Sığınır anılar kaybettiğim zamanların sırtına
Doğmayan güneşim hiç bıkmadan seni bekler
Belki de bir gün donabilir ömrüm de ki son ümitler
Fısıldarken yüreğime maziden firar eden hazin sesler…
+++
İşgüzar yalnızlığımın abidesi gibi olmuşlar ne çare ?
Kendini anılarımla sarıp sarmalayan tüm kıyı köşeler
Sabrımın ipini tartıyorlarmış gibi özellikle de,
Sarmaş dolaş geziyor anılar şehrin caddelerin de…
+++
Ben giderim anılar arkamdan beni geri çeker
Hepsi de zalim, hepsi de birbirinden bin beter
En zalimi de şehrin rıhtım da ikamet eder
Cılız renkleriyle konuşurken taş yürekli bir fener !...
+++
Acılarımı dile getiriyordu lakin fener bana
Sinerek is dolu yüreğime ölü ışıklarıyla
Kaynıyor yüreğim mahşer yeri emsali ola ola
Zehirli bir bıçak sıyırır sanki bağrımın cidarını o ara
Kul oluyorum kör bakışlı aşkımın sönmüş vicdanına…
+++
Böylesi kabuslu zamanlarım da tutuşup yanardım
Cesaretliymişim seni düşünmekle hala sevdalım !
Cesaretliymişim meğer ben be ey tatlı vefasızım !
Bunu bu deniz huylu şehrin de daha bariz anladım…
+++
Yağmurlu bir akşam gibiyim ben yine
Bu şehrin ıpıslak ve simsiyah örtüsü içinde
Aşktan yana yoksul olan sevgi susuzluğunu mutlaka tadar
Hazan zamanı birlikte koşuşur ölümlere tüm mutsuz aşıklar…
+++
Sevgi yoksunluğundan kaldırımlara fırlar bir bir yapraklar
Onlara baktıkça yüreğimi bir hüzün dalgasıdır kaplar
Öylesi çıplak dalların feryatları lakin kaderime birebir uyar
Ve bir aşk artığı ruhuma olmadık hüzünler saldırmaya başlar !...
+++
Anlatır ballandırarak geçmişi ıpıslak diliyle yağmur
İnerken son bir hızla gökten iri iri gelip tepeme hızla vurur
Öldürücü anımsatmaları ile seni yaşamaktan yana soğutur
Böylesi ağrılı başlayan yağmurlar umudunu bile tez kurutur…
+++
Ey son baharlı zalim fırtınalar !
Gülmeleri kaldırımlarda son nefesini veren ey cılız yapraklar
Ağrılı aksettirmeyin yaşamı bana sizler de, hissettirmeyin ne var ?
Sizler meçhule akarken hayata dönmesin bari benim kötürüm anılar…
+++
Yağmurlu bir akşam gibiyim bugün yine ben
Ben ki, bu kentin ıpıslak ve simsiyah örtüsü altında titreyen !
Öyle bir meyveyim ki daha olgunlaşamadan düşüp yere ezilen,
Ve de dişlenip dişlenip sonra da en ötelere doğru itilen…
+++
Ak karanfiller fısıldardı büyülü nefesiyle bana seni
Her zaman pembe duygular içinde saklardım sana beni
Ufkun ötesini kurcalarken ancak fark ederdim son halimi
Geçmişte de hep söylerdim, şimdi de söylerim,
Bir an bile olsun bırakmadı yüreğim sana olan tiryakiliğini...
+++
Sabırla gezinirken tren rayları üzerinde serinlerdim
İstersen daha çok acı çektir, sanma ki başımı alıp giderim ?
Lakin seni düşlerken geçiyor ruhsal ezikliğim
Ama kapkara olurdu bazen de tren kömürü gibi düşlerim
Eski yokluğundan gelip, yine yeni bir yokluğuna gezerdim…
+++
Sana bu şiirim de öncelikli olarak şunu da belirtmeliyim;
Böyle yağmurlu akşamlarda gelme usuma artık ne olur sevgilim ?
Bari ölümlerinden yana bir süreliğine olsa nefesleneyim ?
Yoksa sana nice yağmurlara dek sitem ömrüm boyu edeceğim…
X
X
İ. HAKKI GÜRCANOK
ADANA / Eylül / 2001
--( ATATÜRK PARKI )--