Web Zaman Damgası

Çirkin Vehim

Yazgımın meşakkatli çığına düştü sanrı
Derimin altında mı namahrem düş’te, Tanrı?
Nedir yerde tuttuğun özgürlük meşalesi
Yakar ilmihal derdi, öz’lüğün şelalesi
Kim derdi bu gidiş ki, durmaz yönde acı ok
Saplandı mı karanlık, saplantı mı şimdi ‘yok!’

Ölü gözün doğurdu! hayat dediğin harı
Gülüşüme düşürdü cani bir kızlık zarı

Şeffaftan şefkate mi şeffaf tandaki rüzgar
Hangimiz savrulmadık! bu dualar ki köz gar!

Ardı varmış bedenin! adı konmuş; mavera
Varmanın yolu sabır, sabır yolda; davara

Ruhum şimdi zindanda çeneme örtük kapı
Kapı da demir değil, zihnimde çarpık yapı
Gardiyanlar karanlık, alacasında gözü
Dimağıma bastılar, sanki kündeyle közü
Çığlık üstünde yankı; atmosfer eteğinde
Belki varır Tanrı’ya çemberin feleğinde

Hürlüğe giden deniz denizde kâğıttan sal
Esareti esir al, beni de fikrinden sal

Bir yalvarış mı yoksa dilimdeki intizar
Bir tokatmış, patladı! kulağımdan indi zar

Ahkâmım kesikmiş ki çabuk sürdü bu infaz!
‘Sen’ gibi titremekmiş akla verelince faz!

Güzel mi bilinir hep, şu kör, vahim mimari
Dönüşecek ölüme, ‘çekilmez vehim’vari
Alçılarda belleğin, kupkuru ağız tadı
Kan çekilir damaktan, artakalan kız tadı

Yetmez tabi Tanrı’ya, ettiğin dua değil
Bu sesinin perdesi bence nidaya meyil

Akla bir halat lazım, yerlere asmak için
Bana da akıl lazım halatla yasmak için

Göklere seferdeymiş bana uzak tarikat

Zikrimde tekbir [ italik ] ‘Elif’ [ /italik ], işte gerçek hakikat!





[ italik ] eren [ /italik ]