Web Zaman Damgası

İçimdeki İpek Böceklerini Kusuyorum

İçime attılar beni; böyle bir karartı olamaz!

İpek böceklerinin şaha kalkışlarını çocukken duymuştum
Oyunlarımı ona göre aşka sakladım!
Kentti kendi mahremini altına alan; ben utandım!
Kimin mabedinde tapınıldı? Sözlük getirin banaaaaa! kim kutsandı?

*Aklıma düşünce gözlerin; parmak uçlarım hep senin rengin!*

Ve şimdi; herkes kemerlerini bağlasın!!!

Bu şiiri bağırarak okuyuuuuun!
İflasın gece eşiğindeyim beynime sevgilimi dokuyuuuuun!
Arif’i getirin Prangalarla ya da Hasreti ayaklarımın altına serin!

Kimse yenemedi beni! Aklımın uzuvlarına; daha dündü astım herkesi!
Yumruğumu bastım, şakaklarımdaki kasıttım!
Kim durdurabilir beni! Ben aşkı Âdem’den öğrendim; çünkü deliydim!

‘Uzak Düş Sığınağı’nda sondaj vurup; ‘Kahırdan Kaldırımlar’a!
Cehennemi istedim hep sevgili gibi, sonsuz aylaklığıma;
Çare veren Dervişle, kendini Yunus sanan bilmişi üst üste koydum
Gerisine karışma!

Anlamımı söyle bana!

Paralelimden kaç kez sarkar enlemimdeki sevgili sureti!
Yarısı olmayan sevişmelere kentleşti yatağımız.
Benim adımı taşırdı göbeğinin altındaki ülken; velâkin
Haindik...
Ayılamadık…
Hüznün eleminde sattıkta âlemin anasını!!!
Tamamlayamadık…

Küllü nefesinle üfleeeee sevgili!
İçime attılar da İbrahim’i, “Nemrut’a razıyım” dedi!

İpek böceklerinden korkardım çocukken!
‘Zaman’ ile aynı mahallede büyüdüm ben! Yalnızlıktan çekinirken;
Ağza alınamaz küfürler ettim gece saat on ikilere!!!
Kimin maddesinde tapınıldı? Öz’lük getirin banaaaaa! Kim tutsaktı?

*Aklıma düşünce ellerin; göz uçlarım hep senin rengin!!!*