Web Zaman Damgası

ARMAĞAN

…yaratmadığım satırlarda; henüz
….başkalaşım geçiremez ‘hiç’likler
…..sonsuzluğun eğreti karabasanlarıdır
……demir atarlar omzumdaki siyah kimliğe…

bazılarını unuttum aşkın!

ben kimdim üstelik şehir şarkısının ritmine;
ayak uydurdum, kaprisle unutup Paganini’yi…
hangi oğlan buldu soru işareti kıvraklığındaki ünlemi de
bana sattı bilgeliğini
şaşırma dedi!
tepeleri uçurumlarla Süreya birleştirdi
kendini açamamış çiçekler yetiştirdi, …..……..ki o çiçekler ölü doğar
istasyonları tarafından terkedilmiş trenlerle taşıdı
ve gemilerini kemirmiş büyüsüz limanlara gömdü, ekşimiş
yosun ve ray kokularının duaları arasında...

eskiden şiire gömerlerdi beni dedi ve
(işte *oktan bir zamanda sahilde olmak,
kum saati gibi bir şey olmaktı sevgili!)

ah! göğüs araların savaş sokakları
bitkiler yazdım ahşap duvarlarına
gözlerimi yüzdürdüğüm melodram;
hep benim çocukluğumdu uçlarında! yine de
kaç kere kurcaladım ağzımla. söylesene…

eskiden şiire gömerlerdi beni dedi ve
(işte, gitmek ağzından öte bir şeydi sevgili!)

ben iskemlemi Araf’a atmış Hayyam'ı beklerken
uzadıkça uzadı ellerin bir cehennem, bir cehennem, biri cehenneme
avuçlarına dudağımın iç kısmını değdirdiğimde
koyulaştı anlamı şarap oyuklarında sakilerin;
atlardan çalmadı nalları kaçırırken dört ahmağı;
sevgini düşürmüşsün onu getirdiler, sevgini düşürdüğün yerle beraber

eskiden şiire gömerlerdi beni dedi ve
(işte o an, ellerini sobeleyemezdim sevgili! şimdi sen yummamalısın!)

…’Mösyö’ diyordun, orda olmayan karşında adama
….‘Mösyö, gidiyorum.’
…..’Madam’ diyordu, uykusunda gururla hapşırdığı kadının etine bakarak adam.
……‘Madam, Gözlerini Bana ARMAĞAN Etmelisin!’

(İşte tamda böyle bir şey olsa gerek ayrılık!)