Web Zaman Damgası

Kit

Masum bir korkuyu yalnızlaştıran
B'eşikte bir tanrı misafirliğidir
Siyah bir sevgi elleriyle
Göğüsleri batan sulardır üstümüzde oturan
Rakamlar dizili harfler raksında
Güneşe sarılı eldivenler
Derin olan bir kangren dokulu yürüyüş müdür
bastonuna geçirilmişken
Mazide kül eyleyip
Muştuda k'ayıp
bir yokluk tecessüsünü.....

Vakitsiz bir kitleyiş üstümüzde
Bir baharı kucaklarken
Bulutlar birer birer hecelerken kendini
Rüyalarda d/arbedeyken
sarkık cürmümde
Kuşlar kara kaşlarıyla
Hakirken aynalarda
Ve ölmek düş'tü uzaklara...

Bakışın inzivaya eğilen bir cürümden
Çürümüş bir rabıtada ısimaydi
Aynalarımdan bir yaprağın silüetine sığınan

Gülüşü buruk bir sevgiden gözüken nizama işlerken bulutlarımdan yağmurlar akar gözleri şivesi bozuk tamburamdan
Mimlemiş hecelerin kundakta vaveylâ gibi
Huzur içinde kalıyor sözlerim yana yana
Dökülürken zambaklar gaflet türküsünü sokulmuş
Tenimde yaslarken hür edilmiş sevişmeleri
Bilmem kaç bulut üstünde hüzünlendim
Kapısı kırık bir karıncaya

Ölüm gibi aşk kılarken teneffüste
Mum ile yangınlarda kül eylemişim
İçimdeki rüzgarlarda bir buseyken
Hakirken sulanmış sözler
İncinmiş şarkılarda ense kökünde bir kıyamet ağırlığı
Kıymetsiz şakırdamalar harflerinde
Noktasız bagrismalarla neye atfediliyor
Yorgun bir bilmece gibi
Tünemiş bir kokuya ramak çiziliyken
Bahar bağrında bir kelime tiyatrosu
Sararmış bir üflentiyle
Kısmetmiş bir esmaya vurgunken dağlar...

Cevazında ölüm okunur burnunda
Ben bir şalvar ustası kolunda
Göğsü aya çatmış bir düşünceye yoğrulmuşum
Gönlü velvele sırtında yarası buz tutmuş
Köz gibi Hicran tutuyor
Vicdana küs bakışlarla....

Zambaklar gönlü fırtınayla dokunur esmasında
Velvele gibi bir an gelip geçer
Dökülmüş yaprakların kuytusunda göçümesiyle
Neye gariptir gülmek bu zamanda
Kimin silüeti sendeki izi gah ar iken
Kimin şarküteri bendeki gah bar ı
Bir şaraba vurulayım da
Küfre düşen gafletin ağacındaki ruhun mecaline
Genzi sarkık bir bedduaya
Bir imge bulamıyor sanki dilimdeki sancılar
Gaipten bir şarkı sevilmek içûn

Muştusunda seni bilen diller
Mecnun olmaz mı ey yaren

Soğuk bir gıpta için değer mi köz olmaya
Basiretimin bereketinde
Keramet midir beni mis gibi vakitlere götüren
Hicran ile suratımda eksik bir ışık için
Vicdanında söz ile bağlıyarak cürmune

Ah!
Utanan aşkın kül eylemisse ahiretimin ketum kalmış kalbine
Bir uçurum gibidir taş bağırdı vaveylân
Huzurun boşluğunda bir vehim iken sır ile
Sana kar kalmaz sevdalar
Bulutlar şemse vurgunken gözlerde
Gözlerim akit ile mevt i aşkında deyn kalır

Bir güvercine ayakları haritası sürgün ile
Gömleği dugmesiz
Nar ı aşkında bükülmüş bir mizan sessizliğinde
Vahim ile ölmek neydi sahi
Vicdana küs bakışlarla
Bir bâki sılayla gonulgahinda
Ebrarı kanatsız bırakan
Esrarımda yarım yarım bir türküde seni anmak içûn nakışlarla...
Çakıl taşlarına üfle diye bir fala
Vurgunken cehennemin üşüyen gaibinde

Kapına sığan bir vahdet i vucûtken
bağışlayan yutkunan akl ı esrarımda
Feri inen bir gözden arlaninca yani
Bir çiçek gibi Firuzende
Kurumuş yangın gibi

Eseleyen bir kalbi yudumlarken bahar ı yanık/
Şirke vurgun olmamak diye
Tanrı ;
anadan ûryan gibi
bir ilimlen kendini tanıtırken
dagda bir fındık ağacı
Derede gülmüş bir taş olaydım sana

Gezgin imgeler...

Gezgin imgeler......
Gezgin imgeler...