"Annemin Karanfilleri" isimli şiir 16.9.2024 23:50:25 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
geç kalma sesine söylemek isteyip üstüne toprak attığın her söz bir adım daha yaklaştırır insanı sessizliğiyle tutuşturduğu ateşlere
...
sesinde karanfiller büyüten bir kadındı annem ne zaman yağmurlar yağsa gözlerinde içine konuştukları ıslansa sırılsıklam evimizin nefessiz duvarları mis gibi karanfil kokardı
babamın telaşı adımlarından önde giderdi her yere cümleleri hayalleriyle yarışır cümleleri sığmazdı zamana gölge gibi takip ederdi sözlerini başında kararmış bir bulut
ben bir yıldızın ucundan tutunup düşler çoğaltırdım durmadan saklamak isterdim onları avuçlarımda çok küçüktü ellerim çok karanlıktı gece
güneş sevmezdi evimizin pencerelerinden girmeyi zordu kalpte hiç yılmadan gün inşa etmek bu yüzden renkleri solgundur kelimelerimin
çiçekleri güneş görmeyen yaşlı bir pazartesi oldum büyüyünce mevsimi sonbahar iklimleri yağışlı bahçesinde karanfiller yetiştiren
annemin sessiz hüznündeki dilsiz harfleri taşımaktan bir o kadar yorgun
hâlâ bakarım gök/yüzümdeki yıldızlara eski bir radyoda 'geç buldum çabuk kaybettim' derken şarkılar ansızın dağınık bir kalabalık başlar ellerimde karışırım sağanak yağmurlara karanfillerde annemin kokusu
bir bardak sıcak ıhlamura dökmeliyim şimdi içimin acısını güneş kaybından kaybetmeden sesimi
Gia.
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.