Web Zaman Damgası

KUŞ ÜRKMESİN DİYE YOLUNU DEĞİŞTİRENLERİN ANLAYABİLECEĞİ

[ italik ]
-Durduk yere-
Durup durduk yere gövdemi sarsa sarsa kopardı üç yaprağımı...

Azıcık sararmış diye!
Başka n'apsaydım.
Her gün doğumundan batımına,
Belki on kez dedim ki;

"Götür beni! Gün sarısını özledim!".
Duymadı.
Yahut duymazdan geldi.
Bari renginden hatırlasın diye,
Bir umut,
Yaprağımı sarıya dönderdim.*

Beni ilk gördüğü ânı unutmuyorum.
Mübalağa olmasın,
Gözlerinden yıldızların geçişini izledim.
Kadife kırmızısıydı o zaman çiçeklerim.
Kaldırdı sinesine öptü yapraklarımı.

"Ah..."dedi,
"Nereden de bildin bu rengi sevdiğimi".
Ve Itırlı kokumu,
Beni getirenin yanağına sindirdi.
İki göğüs kafesi arasında sıkıştım.
Hayatımda ilk defa,
Şeddeli kalp sesi duymuştum.

İlk zamanlar günde üç kez öperdi yaprağımı...
Ta saksıdan duyardım sıcağını avcunun
Sesi ılıtırdı zemheride suyumu,
Derdi ki sularken hep;
"Sen bana benziyorsun"

Sonraları, dalgındı.
Boynum bükük beklerdim, hatırlasın diyerek
Toprağım kuruyunca ben kavrulur su'sardım,
O beni sulayınca hüzünlenir sus'ardı.

Günün birinde onu, ilk kez ağlarken duydum
İnkar yok, o gün bile suladı toprağımı.
Tadı bir tuhaf geldi sanki, ilk defa suyun
Fakat o günden sonra öpmedi yaprağımı.

Ben o ağlak sesini duyduğumdan beridir,
Çiçeğimi soldurdum.
Bilse nasıl acıydı tadı,
Ağlarken verdiği suyun.
Bilir misiniz,
Biz hepimiz yaratıldığımız o gün
Yaradan size kader yazdı, bize sadece -umut-
İşte bundan, öperse diye yaprağımı korudum.

Geçen gün onu duydum,
Bu kez ağlamıyordu.
Hissettim,ağlasa dünya suya doyardı.
Yaklaşıp dedi ki ;
"Ben sana benziyorum"
Fakat bu kez de yüzüme bakmıyordu.

Ben o gün onu öyle görünce,
Savdığım çiçeklerin, dökülen yaprakların
Bir de gözünde çıngılanıp yandığını bir ah'ın
Ölümü arzuladığımın artık farkına vardım.

Fakat yazgıdan müştekilik bizde de büyük günah,
Bu sebepten umut etmekten hiç vazgeçmedim.

Ben Sardunya,
Yeşermek umudumla Gün sarısını özledim.[ /italik ]