Web Zaman Damgası

İNSAN

Gönül bağ'dır, insan onun bağbanı
Fitne tohumunu saçanda insan.
İnsan var ki, cennet eyler yabanı
Cehenneme kapı açanda insan.

İnsan vardır nefes alır, ölüdür,
İnsan vardır, halk gözünde, delidir
İnsan o ki Hak ehlinin gülüdür:
Düz yolda ayağı sürçende insan...

İnsan vardır, taş atana gül veren,
İnsan vardır, tebessümü çok gören,
İnsan o ki, garibe kanat geren:
Ardına bakmadan kaçanda insan...

İnsan var gözü kör, kalbi mühürlü,
İnsan var yılandan daha zehirli,
İnsan var şükretmez, daim kâhırlı:
Sabır ekip, şükür biçende insan...

İnsan var zalimdir, zalime yârdır,
İnsan var ki insanlığa zarardır,
İnsan var, bilinmez gizli bir sırdır:
Göklerde kanatsız uçanda insan...

İnsan var zengindir, gönlü sakildir
İnsan var okumuş, ama cahildir,
İnsan var, emânet ehli değildir:
Hak ve adaleti seçende insan...

İnsan var, gözünde kara bir perde,
İnsan var biçare sürünür yerde,
İnsan var ki zerreleri görürde:
Rabbâni bulmadan göçende insan...

İnsan vardır, kalbi taştan daha sert
İnsan vardır, anadan doğuştan mert
İnsan O ki, eder hak yola davet
Çağlardan çağlara geçende insan...

Nûriye Akyol

DEĞERLİ KALEMDEN İNCİLER:

İnsan var, vatana ihanet eder
İnsan var savaşa en önde gider
İnsan var, canıyla bedeli öder
Şehâdet şerbeti içen de insan...
___ Şükrü Atay(Türkmenoğlu)