Web Zaman Damgası

ONBEŞ / 15 TEMMUZ ŞEHİTLER DESTANI 2.Bölüm 4 ŞEHİT UMUTCAN KILIÇ

ONBEŞ / 15 TEMMUZ ŞEHİTLER DESTANI 2.Bölüm 4 ŞEHİT UMUTCAN KILIÇ



ŞEHİT UMUTCAN KILIÇ

Uzun zaman beklenen misafir
Evliliğin amacı ve tatlı meyvesi
8 yıl sonra gelen tek yolcu

Mutlucan adı gibi kendisi de mutlu
Gelişiyle etmişti hem annesini hem babasını mutlu

Aslanlar gibi büyümüştü anne kucağında baba ocağında
Kılıç gibi keskindi bakışları ve yüreği gelecekten hep umutlu
Mutlucan mutluydu validesi mutlu

Sekiz yıl sonra da olsa mutlu etti annesini babasını
Sevindirdi çevresini şenlendirdi obasını

Baba şimdi sevinçle tutuyordu yasını
Kaybetmişti biricik evladını evliliğin meyvasını

Şehit olmuştu Mutlucan15 Temmuz Gecesi
Benziyordu Al Bayrağa
Üzerinde kanlar içindeki elbisesi

Mahzun Baba anlatıyordu o geceki macerasını
Tutuyordu içine akıtarak gözlerinin yaşını

Hüzünlüydü kalbi ama mutlu
Oğlu cennete gittiği için umutlu

Anlatıyordu Baba Bilal Kılıç
Gözyaşlarını akıtarak içine

Sönmez bu ateş diyordu gitsem Çin’e Maçin’e
Ama ağlamayacağım asla diyordu
Oğlum kutlu bir dava için şehit olmuştu

O gece Mutlucan TV izliyordu
Baba diyordu galiba Boğaziçi’ne teröristler bomba koymuştu
Köprünün bir tarafını tanklar tutmuştu

Böyle demiş ve sonra uyumuştu
Yorgundu o akşam ve üşütmüştü

Ben başladım TV izlemeye oğlumun kaldığı yerden
Anladım bir darbe kalkışması olduğunu

Koştum giyinerek elbisemi çıktım yola
Duyarak içimde şairin sesini

Haydi yiğit asker çık yola
Çık ki vatan kurtula


Ne zaman sonra oğlum Mutlucan
Uyanmıştı duyarak bomba seslerini

Seslenerek uyandırmıştı annesini
Anne ben gidiyorum galiba babam tehlikede
Babam değilse mutlaka vatan tehlikede

Ağladı yol boyunca ’Babam Babam’ diyerek
Annesi aradı oğlum Baban iyi diyerek
Oradan geri dönmedi Mutlucan
Babam iyiyse bile vatan değil diyerek

Böyle bir gecede dönmek olmaz
Vatan yolunda döneklik vicdana sığmaz
Kadınlar gibi evlerde oturup durmak olmaz

Yaslı baba anlatıyordu gözleri yaşla dolu
Ben külliyede idim o da ordaymış
Bombalar yağarken altındaymış
Şehit olmuş orada Allah diyerek

Ben eve döndüm o dönmedi
Aradım durdum hiç görünmedi
Hastanelere gittim baktım yok
Morgda gösterdiler birini
Bu benim oğulum olamaz dedim yok yok
Şok olmuştum aslında tanınamaz haldeydi
İnsanlıktan çıkmış bambaşka bir haldeydi

Evet bu benim oğlum dedim neden sonra
Oğlum şehit olmuş cennete gitmişti
Millet için vatan için din için
Kendini feda etmişti

Elbisesi alkanlara boyanmıştı
Albayrak'a benzemiş
8 yıl sonra gelen misafir
Allahtan gelmiş Allah’a gitmişti
Demek ki o Allah’ı sevmiş Allah ta onu sevmişti

Ahmet Kemal