Web Zaman Damgası

Şahitsiz bir sükut benimkisi

Kırdılar beni kırk yerimden
Ama ben hiç ağlamadım
Yemin olsun ki hiç ağlamadım anne
Sadece senin kadar ıssız
Senin kadar sessizim...


İçimde hasretin
Bazen mısralarımdan taç yapıp
Başına takıyor
Bazen hece desenli elbiseler yakıştırıp endamına
Yüzlerce kalemsiz şiir yazıyorum sana anne


Ahhhh bu benim
Hiç büyümeyen çocukluğum
Büyüyüp kırkını geçsem de
Benim anneliğim
Hep senin gölgende kaldı annem
Ben her şeyin en güzelini yakıştırsam da sana
Engel olamıyorum yaşamak gerçeğinin
Kulağımda çınlayan sesine
Uyan kızım uyan
İmgelerinin hepsi düş yorgunu
Uyaklarının hepsi hayal kırıklığı


Biliyor musun anne
Bir de içimde saklayıp da
Kağıda döküp aklayamadığım şiirlerim var...

…
Hayat bana hiç iyi davranmadı anne
Ne kırmızı bisikletiyle
Sevinç çığlıklarını rüzgarla yarıştıran
Ne de Pembe balonu elinden uçan
Bir çocukluk hatıram var benim


Erken kararttı kader aydınlığımı
Hep taşıyamayacağımdan ağırdı
Omzuma yüklenen yük
Çok boş omuz aradım
Ama dar günümde başımı yaslayacak kadar
Merhametli bir yoldaş bulamadım


Sana biraz öfkeli
Bir o kadar da kırgınım
Bazen içimden diyorum ki
Madem sevgi, emek, şefkat gösteremeyecektin
Neden?
Neden dünya'ya getirdin ki beni
Sahi söylesene anne
Hiç gözyaşlarıma şahitlik ettin mi sen benim


Başı boş sokaklarda boşluk içinde
Bomboşum anne
Sesini sığınak nefesini şefaatçim bilip
Acılarımı anlatmaya çalıştım sana bazen
Ya mutfakta yemek yapıyordun
Ya leğen başında çamaşır yıkıyordun
Alnından yanağına süzülen terler
Kar beyazı köpüklere karışırken


Sen çamaşır yıkarken
Ben sana
Anne diye kaç defa seslendim
Sen babamın
Yırtık yakalı gömleğini çitilemiyor
Adeta babamdan öfkeni çıkarıyor
Belki de hayattan intikamını alıyordun
Ve öylece dalıp giderken
Sen beni hiç dinlemiyor
Ya! ay kızım şu ocağa bak
Yahutta şu yemeği karıştır diyordun
Ben kepçeyi tencerede döndürdükçe
Kader de çarkını tersine döndürüyordu
Ama sen bilmiyor sen duymuyordun anne


Dilimde takatsiz ninniler
Tırnak uçlarımda sisli geceler
Ekmeğin buğusu ve benim alnımın teri anne?
Yazık oldu onca emeğe
Boğazımda dizili kalan ekmeğe…


Sevgi mi? yutkundum
Yuh olsun ki, sevgi emektir deyip de
Dönüp arkasına bile bakmadan çekip gidenlere
Yuh olsun ki, şahitsiz bir sükut içinde bırakanlara
Sustum
Suskunluğa adanmış her anım
Kaydedildi saniyelerin koynuna...



#hüzünlükent