Web Zaman Damgası

GİDİŞİNLE TÜKENDİ NİNNİLİ AKŞAMLAR

Bu bahar sabahında uyandım yine
Karanlıktan kalma bir korku var içimde
Bir gül açmıştı penceremde
Öylesine güzelliği ile
Mavi bir kelebek dolaşır dallarında umutla
Taze ekmek kokuları yayılıyor sabaha
Fokurduyor çaydanlığımdaki muhabbet
Burnumda kokuları

Eksiliyor içimde sabah sabah sevdiklerim
Kuşlar penceremde teselli oluyor acılarıma
Bir kuş, bir dut ağacı, gökyüzü gülüyor neye ?
Kanıyor yüreğimin her köşesi
Senin adın diğer köşesinde yazılı
Papatyalar açıyor sokaklarımda
Unutuyorum yalnızlığımı

Anılar diziliyor beynimin her kıvrımına
Öyle bitiğim ki
Yağmıyor yağmurlarım
Uzanıyorum yokluğunun sokaklarına
Ninni söylüyor dudaklarım bebek anılarına
Güneşe bakıyor gözlerim... acılarım kamaşıyor
Rüzgar esiyor saçlarımda
Yalnızım, kimsesiz ve sensiz
Bir ben, bir gökyüzü, bir de mazim
Senin için yazıyorum bu şiiri
Mavi gökyüzüne uzanıyor ellerim

Bir hüzün kaplıyor içimi, işte şu şarkı ile
Resmine dalıp ağlıyorum
Gözyaşlarıma karışıyor sağanaklar
Yengeçler ordusu geçiyor beynimden
Gelmeni düşlerim son bir ümitle
Sana işte tüm mektuplarım
Sana özlemlerimi dizdim yine bak
Satır satır, hasretimle uzandım sana

Ninni söylemeyin anneler geceleri
Benim ninnim çok uzaklarda şimdi
İçimde bir ağlayışı bebek senfonilerinin
Duyurmayın bana artık şen kahkahanızı !

Bir tutabilsem ellerini
Tebeşir tutar mı yine ellerin ?
Kara tahtalara yazılar yazar mı ?
'Günaydın' der mi sabahları ?
Girince sınıfına
Leylak kokar mı yine pembe giysilerin
Ellerinde güller, papatyalar var mı ?
Bir de çok sevdiğin AND'ın
Dudaklarında hala dolaşır mı ?

Günay Koçak

23. 05. 2024