Web Zaman Damgası

Külüne Kefil Hüzün

...
İçimde dağların ham karanlığı
Yüzümde çakılı ishak kuşları
Kırağı karasına saplanmış gibi kanatlarının rengi
Şakaklarımda kahkaha atan yıldızlar ve ağrıyan bahar
Zambak tadında bir hüznü yağlıyor durmadan


Günler geçmiş
Birdenbire çöküvermiş saltanatlar
İçine kapanmış tüm şarkılar
Kıta kıta susmuşlar el ele
Minesi erimiş düşlerle
Mevsim normallerinin altında seyrediyor gözlerinin ahengi
Ölür gibi bakıyor otağ kurduğu makamdan
Ortalık yavan
Ortalık haramdır biraz da
Ne ay'anı kalmıştır ne bey'anı


Göğsümde nemli demetler
içimde mevzusu derin fay hatları
Güneşe sırtını dönmüş uyruksuz gölgeler
Günler ışığı algılayamıyor
isteyene bir yontuk cümle daha sunuyor


Seni solumaktan daha zordur
Bu kentte şair olmak
Ejderha yuvasında uyku delisi derin sevda
İzmarit kutusunda efkar artığı
Yine dertlerim devriyede
Her isyanına iman ediyor çığlığım
Dikenli yorganım karıncalı siyah yatağı
Tek tesellisi biraz kelam anadilde
Kardan adamdan terfi edip
Başka bir şiirde hardan adam olmak


Bak yine ovaları basar yağmurlar
Uzaklarda güneş açmalı -sen yoksun
Yok yanımda ''esenlik bildirileri''
Yok yazımda cıvıldaşan serçeler
Yitirdim sesini
Hangi çağa yakıştırırsan yakıştır beni artık
...



_boran