Web Zaman Damgası

Külüne Kefil Hüzün

...
İçimde dağların ham karanlığı
Yüzümde çakılı ishak kuşları
Kırağı karasına düşmüş gibi kanatlarının rengi
Şakaklarımda kahkaha atan yıldızlar ve ağrıyan bahar
Zambak tadında bir hüznü yağlıyor durmadan


Günler geçmiş
Birdenbire çöküvermiş saltanatlar
İçine kapanmış tüm şarkılar
Kıta kıta susmuşlar el ele
Mevsim normallerinin altından bakıyor gözlerin
Gözlerimin minesi erimiş
Ölür gibi bakıyor otağ kurduğu makamdan
Ne ay'anı kalmış ne bey'anı


Göğsümde mor demetler
içimde mevzusu derin fay hatları
Güneşe sırtını dönmüş uyruksuz gölgeler
Günler ışığı algılayamıyor
isteyene bir yontuk cümle daha sunuyor


Seni sevmekten zordur bu kentte şair olmak
Ejderha yuvasında uyku delisi derin sevda
İzmarit kutusunda efkar artığı
Yine dertlerim devriyede
Her isyanına iman ediyor çığlığım
Dikenli yorganım karıncalı siyah yatağım
Tek tesellisi biraz kelam anadilde
Kardan adamdan terfi edip
Başka bir şiirde hardan adam olmak


Biraz da hamdır ortalık
Hamdır aydınlık burada
Yine ovaları basar yağmurlar
Uzaklarda güneş açmalı -sen yoksun
Yok yanımda ''esenlik bildirileri''
Yok yazımda cıvıldaşan serçeler
Yitirdim sesini
Hangi çağa yakıştırırsan yakıştır beni artık
...



_boran