Web Zaman Damgası

BEKLEYİŞ

BEKLEYİŞ

Zaman bir yıldız gibi kayar,
Rayların üzerinden.
Dumanlar yükselir yollar çoğalır,
Toplar oyuncaklarını bir çocuk,
Koşar ardından köpeği.
Buğulu tren camından bakar,
Solgun bir kadın,
Bırak artık anıları
Çoktan unutuldu adın.
Kimsesiz bir umudun ayak izine takılan,
Raydan fırlamış bir vagon gibi,
Yollar dolu dizgin.
İstasyonlar kapkara taşlarla döşeli,
Her taşın içinden çıkar buruk bir yalnızlık.
Yanında yöresinde savrulur kızıllık,
Demirden bir ırmak akar yokuş aşağı.
Karanlık tüneller yutar ışığı.
Telleri kesik telgrafın,
Bir demir tedirginliği var kuşlarda.
Raylara yaslanmış sarı bir çiçek,
Masum bir şarkıya meftun kışlarda.
Zamanı unutmuş akrep, yelkovan firarda.
Saniyeler tik! tak! öter bir kararda.
Durdurun treni zaman eziliyor!
İçimde sessizlik kol geziyor.
Aşkı taşıyan vagonlar doluydu, hoştu.
Umudu yüklenenler kuş oldu uçtu
Gam trenin'in yolu yokuştu.
Bekleyiş vagonunun içi bomboştu.
Tren düdüğünü çalar her sabah.
Vakitler yağar üzerime
İkindi, akşam, gece!
Tutup düşlerimin elinden,
Gelirim bekleme yerine.
Geçer vagonlar turna katarı gibi.
Geçmez beklediğim.