Web Zaman Damgası

YUSUF’UN ÖĞRETİSİ  1

[ italik ]
YUSUF VE KARDEŞLERİ 

Yakup ağlamaktan kör olmuştu 
Yusuf’un ayrılığından 
Kıtlık yılları başladı 
Çok yoksulluk çekiyorlardı 
Kalabalıktı Yakup oğulları 
Haberi Kenan iline varmıştı 
Mısır’da bolluk vardı 
Akın akın gidiyordu insanlar her yerden Mısır’a 
Cömertti Mısır devleti 
Orda herkese kadar hububat vardı 
Yakup oğulları izin istediler babalarından 
Orda bir kral var dediler 
Gelen geçene yiyecek vermekte 
Yusuf’un kardeşleri yola çıktı 
Koca bir kervan ve 11 oğul vardılar Mısır’a 
Yakup onlara dedi 
Her biriniz ayrı bir kapıdan girin 
Bize izin ver dediler 
Gidelim Mısır emirine 
Hububat isteyelim 
İzin verdi Yakup peygamber 
Onlar babalarının sözünü tutular 
Her biri ayrı kapıdan girdi develerin sırtındaki yükleriyle 
Yunus misali 
Ülkelerinde ne bulduysa getirmişlerdi 
Hep birlikte vardılar saraya 
Yusuf tanıdı onları 
Tanıdı onları Yusuf izzeti ikram etti ağırladı 
Konuştu onlarla sohbet etti 
Ülfet ettiler bayağı 
Dost oldular sanki kendilerince 
Bir yerden tanıyoruz biz bu Yusuf’u dediler 
Sakın bu bizim Yusuf olmasın dediler 
Hani şu baba bir kardeşimiz 
Baba bir anne ayrı üveyimiz 
Hani biz ona düşmanlık etmiş de 
Kuyuya atmıştık onu 
Sonra da kana bulayarak gömleğini 
Parçaladı kurtlar demiştik onu 
Yusuf da onlara bir oyun yaptı 
Elindeki çömleğe vurarak 
Bu çömlek bana ne diyor dedi biliyor musunuz? 
Bir kardeşiniz varmış sizin 
Kuyuya atmışsınız onu 
Bu nereden biliyor dediler 
Sanki orada yanımızdaymış gibi 
Dövmüşsünüz onu 
Vurmuşsunuz ellerine 
Kuyunun kenarlarına tutunan 
O narin ellerine 
Sonra kesmiştiniz ipi tutunup çıkmasın diye 
Hayret Bu nereden biliyor dediler 
Sanki orada yanımızdaymış gibi 
Sonra üç gün boyunca 
Gelip gidip gelip gidip 
Kontrol ediyordunuz da ölüp ölmediğini 
Kolluyordunuz bir kervan geçmesini 
Üç günün sonunda 
Murada erdiniz de 
Kervan göründü ufukta 
Sattınız onu üç kuruşa 
Günlerce ağırladı durdu onları 
Bu minval üzre sohbet etti onlarla söyleşti 
Vakta ki ayrılık vakti geldi 
Yusuf dedi 
Sizin bir kardeşiniz daha yok muydu 
Onu da getirin bir dahakine 
Onun için de azık veririm ben bir deve yükü 
Anlaşılan siz 
Kalabalık bir ailesiniz 
Olmaz dediler 
O babamızın en sevgili oğludur 
Senin anlattıkların hep doğrudur 
Biz bu günahı işledik 
Babamızın gözü kör oldu bu yüzden 
Yıllarca Yusuf’a ağladı durdu 
Onun yerine 
Bünyamin’le 
Teselli oluyordu 
Şimdi biz nasıl onu 
İkna ederiz alıp elinden 
Bir defa onu biz kandırmışken 
Bu defa bize inanır mı dersiniz 
Olmaz asla olamaz 
Bu imkânsız bir şeyken 
O halde dedi Yusuf 
Onu getirmezseniz 
Size yok bundan sonra, 
Ne hububat ne bir şey 
Ben o kardeşinizi merak ediyorken 
Siz bu konuda bana yardım etmiyorken 
Bilmiyorum işte 
Siz ne yapın yapın 
Babanızı kandırın 
Biliyorum ve inanıyorum 
Siz isterseniz bunu da yaparsınız 
Siz isterseniz bunu da yaparsınız, 
Daha önce yaptığınız gibi 
Daha önce yaptığınız gibi 
Ama isterseniz biraz daha kalın 
Kanım size çok ısındı 
Sanki benim kardeşlerimsiniz 
Bu çömlek bana anlatınca 
Kendimi koydum o kardeşiniz yerine 
Babanıza çok acıdım 
Hem de merak ettim şimdi 
Babanızın çok sevdiği 
Sizin çok kıskandığınız öbür kardeşiniz 
Yusuf’u da kıskanmıştınız hani 
Kıskanıp kötülük etmiştiniz hani 
Ben çömleğin yalancısıyım 
Ben çömleğin yalancısıyım 

Ahmet KEMAL
a[ /italik ]