Web Zaman Damgası

KÂBE’DE ZAMAN

Ah o geçip giden zamanlar
Her şeyi içip giden zamanlar
Yıllar, aylar ve haftalar
O kadar yakınlar o kadar yakınlar
Arada sadece, buzlu bir cam var
Bir de içimde delirgin bir heyecan
Nemli gözlerimi öpen tuzlu bir hüzün
Delik deşik bir ruh hazzı kırık bir can…

Hiçbir uçak görmedim ben
Kanatları çocukluğumdan daha geniş
Hiçbir şenliği yokmuş hiçbir anın
Çocukluk günlerimden inanın
Daha parlak daha meneviş

Selam olsun çocukluğumda
Bizi bir mahalle oyunuyla
Kendimizden geçiren günlere
O günler, ne günlerdi!
Kimimiz kaptan olur, rüzgâr gibi eser
Kimimiz canhıraş seğirtir
Kıpkırmızı terlerdi
Bir yandan babam ünler
Bir yandan arkadaşlarım
Biraz daha oyna ne olur
Daha bitmedi oyun derlerdi.

Sadece düğün bayram değildi şen olan
Kalplerdi, gönüllerdi
Bir huzur vardı sinelerde
Anlayacağın… İnsanların
Hem yüzleri hem yürekleri gülerdi
O yokluk günlerinde
Anamız ağlarken bize
En çok güldüğümüzü
Gözlerimiz söylerdi

O günler ne şenlikli, ne güzeldi
Ne içten, ne temiz, ne samimi
Bir zaman dilimiydi, değil mi

Mesut ÖZÜNLÜ