Web Zaman Damgası

ESKİDEN BİZİM ORALAR

Okul dönüşünde
Yoluna çıkmıştı Selen’in
Minik yavru kedi,
Donmak üzereyken,
Erzurum’un soğuk ve karlı bir gecesinde.

Götürdü evine.
Isıtmak, doyurmaktı niyeti.
Geri bırakacaktı aldığı yere
Titreyen aç yavruyu.
Ama kıyamadı atmaya
Sokaklarına karlı, buzlu şehrin.

Mukimiydi artık öğrenci evinin
Bir de ad verildi,
Volverin.
Paylaştılar dostluğu cömertçe
İki yeni ev arkadaşı.
Birlikte mezun oldular üniversiteden
Selen ve Volverin.

Sonra Mersin’di yeni mekanı
Ama sıktı onu sıcak havalar,
Apartman hayatı da cabası.
Götürdüler Gözne Yaylası’na.
Toroslardaydı artık...

Oynadı, zıpladı,
Tırmandı ağaçlara,
Kovalamaca oynadı sincaplarla,
Savaştı farelerle, böceklerle.
Mutluydu hep!

Her şey yolundayken
Bir ağrı peyda oldu kasığında.
Hastaydı.
Hayvan hastanesiydi yeni mekanı.
Ameliyat... ilaç... tedavi.
Fayda etmedi.
Göçtü gitti,
Henüz beş yaşındayken.
Üzdü ailedeki herkesi;
En çok da koca yürekli Selen’i.

O şimdi huzurla yatıyor
Mezitli hayvan mezarlığında.
Bense üzüntüye gark edildim.
Bir ağrı var sol yanımda!
Dinmez bir türlü!
Pençesi var bir canavarın oramda;
Tırmalıyor, sıkıyor!
Acı veriyor!
Patlatacak yüreğimi sanki!

Nereye baksam Volverin
Evde, bahçede, kanepede.
Kendi uyur mezarında,
Hayali her yerde.
Işıklar içinde uyusun;
Unutulmayacak...

Ömer Adar-2019