Web Zaman Damgası

Türk, Dünya Muzafferi

Bir varmış bir yokmuş bir ermiş varmış,
Ataları orta Asya dan gelmiş.
Munzur dağlarına varıp yerleşmiş,
Hakla adaleti düstur edinmiş...

Erenlerle gezer Murada erer,
Aslı nesli belli al kandan gelir,
Hakk yolda yürümüş Ermiş pir derler,
Cenabı Allah'ı dost etmiş Ermiş...

Tunceli dağları olmuş otağı,
Yaylası ovası serindir dağı,
Temiz bir süt emmiş kızın aşığı,
Dillerden düşmeyen bir aşkı varmış...

Ermiş babasından kızı istetmiş,
Kırk günle kırk gece, davullar çalmış,
Allah'ın emriyle kızla evlenmiş,
Ermiş muradına o gece ermiş...

Ermişe halkı da Dedemiz demiş
Dedenin hanımı hamile kalmış,
Çocuğu doğmadan hanımı ölmüş,
Ağlaya ağlaya gözyaşı selmiş...

Ahali toplanmış kazmışlar mezar,
Hakk rahmeti ile etmiş bir nazar,
Gömmüşler mezara taşında yazar,
Karalar başına Dede bağlamış...

Bir kaç gün üst üste rüyada görür,
Hanımı der ki gel emanetin var,
Bir aslan parçası mezarımda var,
Mezarı açmışlar hanım ağlarmış...

Çocuğu Şahadet parmağı emer,
Dede der bismillah çocuğu alır,
Dede rüyasında hanımı görür,
Hakk şahidim adı Munzur'um demiş...

Dede bir gün ölür yetim de kalır,
Gel zaman git zaman bir yiğit olur,
Bir Ağa yanına Munzur'u alır,
Koyun sürüsüne çoban da yapmış...

Munzurun Ağası hacca da gider,
Ağa hacda iken Munzurda gelir,
Hanım ağam sıcak helvayı ister
Helvayı yapasın Ağama demiş...

Ağanın hanımı önce şaşırır,
Munzur canı helva yemek istiyor,
Bana söylemeye dili varmıyor,
Ağayı bahane ediyor dermiş...

Bir helva yapayım yesin de Munzur,
Helvayı pişirir bohçaya bağlar,
Evladım al götür Ağana da der,
Ağası da hacda namaz kılarmış...

Ağa sağa sola selamı verir,
Dikilmiş başında Munzuru görür,
Munzura hoş geldin evladım der,
Elindeki nedir? ağa söylermiş...

Ağam canın sıcak helva istermiş,
Sıcak helva sana getirdim demiş,
Elindeki bohçayı Ağaya vermiş,
Ağa bakar helva da paketlenmiş...

Ağası hayretler içinde bakar,
Bakar ki Munzuru yoktur gitmiştir,
Ağa hacdan döner köyüne gelir,
Komşular hediye alır gidermiş...

Munzur kara koyun sütünü sağar,
Çanağın içinde Ağaya gider,
Ağası Munzuru görünce söyler,
Vallahi de haci Munzurdur demiş...

Öpülecek bir el Munzur elidir,
Ağası önce ben öpeceğim der,
Halk Munzura doğru koşar giderler,
Hakk aşkına Ağam söyleme demiş...

Ekmeğini yedim yılarca senin,
Benim eli nasıl öpersin Ağam,
Ağama öptürmem elimi de ben,
Munzur önde gider Ağa koşarmış...

Munzurun elinde ki süt dökülür,
Süt gibi bembeyaz bir su fışkırır.
Munzur kırk bir adım atar su akar,
Fışkıran su Munzur ırmağı olmuş...

Koşanlar ırmaktan öte geçmezler,
Munzurda dağlarda kaybolur gider,
Halk efsanesidir Munzur özeldir,
Munzur bir keramet sahibi pirmiş...

Munzur suyu akar giderde çağlar,
Munzurla karasu Murat birleşir,
Fırat nehri olur akar de akar,
Bizim köyden akar yürek yakarmış...

Fırat nehri nice ocaklar yıkar,
Ana bacı kardeş yüreği yakar,
Kerbela zulmünü Fırat'ta görür
Fırat ağlar çağlar dağları delmiş...

Dağlar ile taşlar melekler ağlar,
Gök yüzü başına karalar bağlar,
Hüseyin'in başın da Al kan akar,
Yezit zulmün arşı alayı delmiş...
Yedi cetlerinden çıkar İnşallah...

Muzaffer Önler