Web Zaman Damgası

Sen yoksan

çocuktuk güzeldi çocukluk
oyun oynarken büyüdük
Yürümesini beceremezken
Gençlige koşarak girdik
yaş ondörttü büyümüştük
herşeyi herkesi düşündük
farkında değil birden olmuştuk
belliki zavallı düşkündük

Aklımız yaşamadıklarımızda
gelecek için üzgündük
Ruhumuz çocuklukta
küçük adamlardık aslinda
ondört yaş boy bir karış
erken olgunlaşmıştı ama
çocuksuydu bakışlar hala
Masumdu düşünceler
sevgilerini işlerdi
Kızlar elinde oyalı nakış
ondörttü hayata başlangıç

Ben çekiniyorum söylemeye
Hâlâ genç sanıp kendimi
Beden yaşlansada ruh yaşlanmazmış cinsinden
Hatta bazen çocuklaşıyorum
Olur olmadık şeylere gülmek
İçimden geldiğinde ağlamak
Bedenim zorlamasa
Ağrımasa günlerce kemiklerim
Sızlamasa kaslarım
Koşmak zıplamak istiyorum

Utanmasam herkesin ıçinde
Takla atıp yuvarlamak
Kırarmış saçlarımla
Buruşmuş yüzüme rağmen
Çocuk gibi ilgi ve sevgiyi
cilve ile nazlanıp bağırarak
pamuk şekeri almak istiyorum

yaş kemale erdi ya tecrübe olgunlaşmaktan dem vuruyor
Artık zamaneler umursamıyor
Mağlum yaşlılar komplekte
şimdiki yeni nesil bilmiyor
Mecliste saygı mesele
kimse kimseyi dinlemiyor
ondört yetişkin sayılmıyor
biz erken büyüdük gerçekle

şartlar zor baba yorgundu
anne uğraşıyordu
olgunlaşmak mecburdu
büyümek bize yakışıyordu
yarınlara beslenen umuttu
herkes gelecek için meşguldü
bugün değil o gün uygundu.