Web Zaman Damgası

Kazandım yalnızlığını

Ölü bir düşüncenin üzerine toprak örtmek gerekir mi?
Hangi kuytuda saklamak gerek geçmişi?
Düşüncelerim karışık.
Buruşturup attığım anılar kırış kırış.
Bir yarış pisti zaman ve üzerinde koşan atlar gibi mi hayat?
Sebebsiz, kendine bir faydası olmadan.
Tutsak olduğunun farkında mı atlar?
Tutsak olarak doğduklarının?
Özgür olmak nasıldır bilmezsen, tutsaklıktan şikayet etmezsin.
Kendimi bulmam gerek.
Aramalıyım, ama nerede?
Sürekli aklımda dolanan bir düşünce, bir hayalet;
Beni takip ediyor.
Korkuyorum, bulamıyorum kendimi.
Ya yakalanmışsam?
Tanrı, ben, evren ve melekler, neredeyiz?
Öldürmek istesem kendimi, tanrı kızar mı?
Ben bir atmıyım, kendi hayat pistinde koşturan?
Özgür olmak nasıldır?
Bilmiyorum.
Tek bir şey biliyorum, gerçek.
Biliyorum öleceğiz, hepimiz.
Ebedi hayat dediğimiz şey özgürlük mü?
Kendimden geçiyorum, selamlaşmadan.
Bu ben değilim!
Artık değilim.
Kimi öldürsem düşüncelerimde yalnızlaşıyorum.
Sürekli bedenler dolaşıyor etrafımda.
İçleri boş, bitkin, tükenmiş.
Bir amaç belirliyor birileri, onlar kim?
Bilmiyorum.
Ölene kadar oyalıyorlar bizi.
Sanki özgür olacakmışız gibi.
Sanki tekrar doğacakmışız gibi.
Bir daha hiç ölmeden, özgürce.
İstediğimiz bu mu?
Hak ettiğimiz?
Sorgulamak gerekli mi hayatı, kuralları, olanları?
Sorgularsak, bir yerde bir yanlışlık var.
Sonrakinde birden fazla.
Sorgularsak ve öldürmezsek düşüncelerimizi,
Yalnızca özgür olmak için değil, doğru olanı bulmak için.
Doğru olanı buluruz.
Bunu yapamam, yapmamam gerek.
Öldürmeliyim düşüncelerimi.
Ölü bir düşüncenin üzerine toprak örtmem gerekir mi?
Bilmiyorum.


Burhan Karaca
23.10.2019
02:44