Web Zaman Damgası

güneş

“………………..Muhammed’’ül-Emin kırk yaşındaydı artık. Yine öyle bir Ramazan ayı idi ve sene, 610’du. Muhammed’ül Emin (asm) yine Hîra yolcusuydu. Elinde Hatice-i Kübrâ’nın hazırladığı bir azık…
Yürüyordu Muhammed’ül Emin. Attığı her adım sanki Kâinatı heyecana getiriyordu. Çünkü bu sefer başka bir sükût var Hîra Yolcusu’nda (asm). Bambaşka bir duygu dünyasındaydı sanki. Ve nihayet menziline ulaşmıştı Hira Yolcusu.
Ramazan ayının yirmi yedinci gecesi, vakitlerden seher vakti. Hira sessiz. Nur Dağı sessiz. Tüm kâinat derin bir sükûnet içerisinde. Tüm eşya adeta bir hazırlık içerisindeydi nurlu vuslata. Ve Cebrail, en güzel insan sûretinde. Mis gibi kokular içerisinde. Öyle mutludur ki Cebrail, öyle sevinç içerisindeydi ki… Çünkü Sultan-ı Levlâk ile yüz yüze buluşma bahtiyarlığına erişmesine an kalmıştı. Ve ışıl ışıl nurlar içinde göründü Cebrâil, Muhammed’ül Emin’e “OKU” sedasıyla. Muhammed’ül Emin’de (asm)’ tarifsiz bir hayret ve telaş. Ve ardından nakış nakış dokunmuştu ilk vahiy diline ve yüreğine Muhammed’ül Emin’in (asm).
“Oku! Yaratan Rabbinin adıyla oku! O, insanı pıhtılaşmış kandan (alak'tan) yarattı. Oku! Kalemle öğreten, insana bilmediğini bildiren Rabbin, en büyük kerem sahibidir.” ………….. (AŞKINA MUHACİR’den)….


www.facebook.com/sairigul79/