Web Zaman Damgası

Bîrazê

[/ikiyanayasla][/ikiyanayasla]
o gün
"makber" in içinden çekip aldı ruhumu
bakışlarıma kurşun döktürdüm bîrazê
bir daha bu kadar cömertine
denk gelmezdi gözlerim


yanı başımda süs bitkisi gibi duran
yalnızlıkla
vedalaşmak zor olmadı
havası bozulmuş bu memleketin
soğuğunu içerek
şubattan bahar yaptım sol avucuna


tazîye evine dönüşen içime
siyahlar örtünmüştü
çok mevsim yürümüştü üstümden
çok 'insan çürümüştü' ömrümden
kamburuma tüneyen yaranın
kabuğunu soydu türkülü sözleriyle
temmuzuma ayarladı akordunu


başağıma dene olan her bir gülüşü
bereketli kıldı hiçliğimi
belki de en güzeli buydu bîrazê
ad verilemeyecek kadar
yegâneydi...


umut duvarına astık unutkanlığımızı
unutmayacaktık bîrazê


kaldırımlar çiçek açsın diye
sesini sokağa düşüren şarkıcıların
nağmesinden, mutluluk sürdük kirpik uçlarımıza
sevindi şubat
aşkla selamlaşarak


ankara ayazını
sırtımızdan çıkardığımız kış ayından

-kapısına kilit vurulmayan bir zamana kurduk nefesimizi…-



Cömert Yılmaz