Web Zaman Damgası

MAHALLE PARKINDA RUHUMA RASTLADIM

Bahar geldi ilk ayları bunlar, kendini yeni yeni gösterdi.
Hazin kış geride kaldı, tüm soğukluğuyla, bir yanım çiçek açtı.
Diğer yanımsa hala kış uykusunda, bu yanım bir özlemin peşinde,
Hülyalara dalıp bir arayışın içinde,
Ben bile bir haberdim, bu meyil-i arayıştan
Hissettiğim tek şey bir sıcaklığa yaklaşmaktı.
Üzerimde iliklerime kadar hissediyordum, bu teması
Ne elle tutulur, ne gözle görülür bir şey bu
Sadece, karşılaşacağım şeyin tüylerime dans ettireceği
İçimden bir melodinin her ilerleyişinde, yaklaşıyordum sanki
Bir şeylerin, beni, melodinin sonuna kadar bekleyeceği kanaatindeydim
Beni kendine çekiyordu adeta, yüreğime su serpiyordu.
Her yanım, heyecandan tiril tiril titriyordu.
Neyseki, melodi sona yaklaştıkça heyecanım artıyordu.
Bitiyordu evet, melodi bitiyordu ve içim kıpır kıpırdı.
Uzaktan bir sima nurlanmış, beni kendine doğru çekiyordu.
Ayaklarım, karşılaşacağım şeyin merakıyla, ağırlaşıyordu.
Etrafımda, gelincikler boy boy, boy gösteriyordu.
Karşıdan esen rüzgar, esin esin esiyordu.
Çok kuvvetli, aşırı istemsizdi; bir yandan geri geri sürüklüyor,
Bir yandansa ileri doğru itiyordu, bir şeylerden kaçırırcasına.
Direniyordum, ben o içimdeki melodinin, sonundaki beni,
Bu denli heyecanlandıran şeyi, inadına görmek istiyordum.
Zorladım, tüm gücümle ulaşmaya çalışıyordum.
Evet, yaklaşıyordum artık, bütün engellere karşı az kalmıştı.
Karşımdaki sima, ben yaklaştıkça belirginleşiyordu.
Sanırım, artık simayı seçebilecek mesafeye yaklaşmıştım.
Sima görünüyordu, hem de çok seçiliyordu.
Real bir rüyadaydım sanki, hiç uyanmamak istercesine
Simayı seçebiliyordum ve görüyordum artık.
Güneşin ışınlarına sığınmış esrarengiz bir yüz;
Uzun uzun baktım, o kadar huzur vericiydi ki!
O kadar tanıdıktı ki, gerçek bir mutluluk vericiydi.
Bu yüz, bu sima, bu denli gizemin ardındaki,
Benim babamdı, hayalime bile sığdıramadığım kahramandı.
Benim kahramanım, benim evveldeki,
Ölümünden önceki, evimizin direğiydi.
Babamdı o benim, özleminden milatlar eskittiğim.
Uğruna gizli gizli gözyaşı döktüğüm, en kuvvetli özlemimdi.
Gerçekte beni zamanın zorluklarına karşı, güçlü ve
Bir o kadar da yalnız bırakan adamdı.
Ayaklarımın bağı çözülmüştü sanki, koşuyordum
Koştukça sonu yoktu...sona yaklaşıyordum,
Hayaldeki gerçeğime, sarılacak kadar yaklaşmıştım.
Koştum, koştum ve atladım babamın kollarına
Özlem dolu öpücüklere boğuyordum, tüm engelere rağmen
Bütün yalnızlığın, bu bir anlık kızgınlığına rağmen
Amacıma ulaşmıştım, uzun kayıp zamanlarından sonra
Kavuşmuştum baba kokusuna ve şevkatine
Bir anlık da olsa, hülyada da olsa, benim de babam vardı.
Rüyaydı ama vardı, yanımdaydı, gözümün önündeydi tam.
İçimden ürpertiler başlıyordu, artık uyandırıyordu birileri
Melodi sona yaklaşıyordu, bu sefer başa saramıyordum
İçimdeki his seviyesi düşüktü, direncim kalmamıştı.
Özlemin yerini bir süre idare edecek kavuşmanın,
Hasreti gidermenin, süresi dolmuştu.
Uyanma vakti gelmiş, veda merasimi gerçekleşmişti aramızda.
Bununla da yetinmeyi bilecektim, her seferinde olması gerektiği gibi.
Hoşçakal babacım, cennet-i köşkünde rahat uyu, ruhun şad olsun...

Fatma SELÇUK