Web Zaman Damgası

Çiçek Acıp Meyve Veren Dal Olmak

UMURUMDA DEĞİL

Her insanın, bir hayat hikâyesi, sonu varmış.
Baharda canlanan, bazen kış olmadan solarmış.
Bana verilen bu can, sevgi dolu olmadıkça,
Yazın ya da kışın solacakmış, umurumda değil.

Bu ömür nerde ne zaman bitecek, belli değil.
Bedenim toprak olacakmış, önemli değil,
Bana verilen bu can, erdemli olmadıkça,
Nerde nasıl solacakmış, umurumda değil.

Gördüğüm güneş, belki de son olacak bu gün.
Hiç yaşamamış olacağız, nasıl olsa bir gün.
Bana verilen bu can, gül gibi açmadıkça,
Güneş doğmuş, doğmamış, umurumda değil.

Aynada gördüğüm, ben desem, ben değil.
Elli yıl geçmiş, sanki bir gün değil,
Her mevsim açtığım çentikler çoğaldıkça,
Bütün mevsimler bahar olsa, umurumda değil.

Hep umutla yaşadım, bir gün kavuşurum diye.
Gündüz hayal ettim, gece rüyamda görürüm diye.
Ömrüm kar taneleri gibi eridi, hayat yolunda.
Geriye kaç mevsim kaldı, umurumda değil.

2002
Cahit KARAÇ