Web Zaman Damgası

RUHUM SÜRGÜNDE

RUHUM SÜRGÜNDE
Son bir defa daha bak;
çamurlu gözlerine, duruşuna,
yürek yüreğe, göz göze geldiğin köşe başlarına…
bir an sustuğum, boynunu büktüğüm , küstüğüm şeylere…
dışarıda yağmur çiselerken, odun kokusuyla karışık yanan ateşte,
üşüyen ellerimi ısıtırken fark ettim,
kaç yürek uzakta olduğumu!..

hayallerim sana koşuyor.
ruhum sürgünde…
bedenim taş!

Hatırlayabildiğim en güzel yeriydi gözleri
biraz hasret
biraz acı taşıyordum içimde
dağılan saatin parçaları gibiydim
bir yanda hayallerim
bir yanda umutlarım,
düşüncelerim
kolum bacağım
yüreğim
dağılmıştı
ruhum sürgündeydi…

Güneşten bir el uzatı elini
çağırdı ruhumu sürgünden
topladı bütün parçalarımı
yaptı
yeniden yepyeni bir adam
ve kurulmuş bir saat gibi
yeniden çalışmaya başladı
zamana ve hayata doğru…

Sessiz bir gülümseme doğdu içimde
tatlı bir rüyaya hazırlanıyordu ki hayalim
ne olduğunu neden olduğunu bilmeden
her yer maviye boyanmıştı sanki…

Yusuf Yılmaz