"Yürüyüş .. 10" isimli şiir 22.5.2019 16:13:03 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
Yürüyordu, kibarca ve narin narin Laf attım; kölen olayım.. kölelik eskidi ve çok kötü dedi, olmaz dedi O zaman kulun olaayım dedim O hiç olmaz dedi, yukarıda Allah var. ( Benim güzelim inanıyor demekki Allah'a) Ve son olarak Senin olayım dedim Bena döndü, hisleri ile beni süzdü ; Neden olmasın dedi. Elele tutuştu ruhlarımız, salına salına parka geldik, ve o saçlarımla uğraşırken , şunları mırıldandım birden ;
( Hayatı , yaşamıyor, içiyorum ben. Hayat nedir? Ses, görüntü ve his midir ? Evet ve birde varoluş , aynı zamanda hiçliktir. Hepsini içiyorum, nefes içer gibi, nefes alarak. Ne aldıysam onu vereceğim hayata. Sadece bilinç değişecek, olanda da olmayanda da. Soluk alarak içtim hayatı ve evrenini onun. Ama onu çektim içime, kendimi değil. Bu koca sahnede ben neredeydim ? Rolüm neydi ? Hiç bilmiyorum. Belkide hayatı içmekti hayattaki rolüm, kimbilir.. Ama şarap ( şarap- alkol demek her çağda benim için ) içtiğim zaman, hayat onun alkolü oluyor bana. Hayatın alkolü hayattır. Herşeyde böylesine acı çekiyorum, acı ; en büyük alkoldür. Tanrılar ölmüştü rüyamda, elimi yüzümü yıkadıktan sonra, olmayanın ölümüne ağladım usulca. Sonra kendimi hiçliğe bıraktım, can çekişme değil, hiç çekişme hissettim içimde. Düş gördüğümü düşledim, evet herşey ve ben, bir düşten ibarettim. Olmayanın bir düşüydü bu, akıl almıyor.. Midem veya aklım bu hayatı almıyor içine, kusuyor tekrar tekrar, sözcüklerle. Ama derin, pek derin bu şeyler, ben ise bu hissettiklerimi yazıyorum, karanlıklar içinde..Ölüler bile hayatta, peki ben neredeyim ? Hangi boyutta ?... Gördüklerim uyumayı yaşattı bana , hayatı uydum ben, ve mümkün müydü uyumamak , hayatı gördükten sonra ?
Uyandıkça ; acı başucumdaydı, anlıyor musunuz ?
O kadar uzun bir ip yok ki çıkarabilsin beni bu karanlık , derin kuyudan, o kadar yüce bir varlık yok ki, kurtarabilsin beni hiçlikten. Tek başıma ölümü değil (çünkü ölmekte ,varolmaktır) hiçliği bekliyor ve yaşıyorum ben . Sonsuzluğun tımarhanesi olan bu hayat, beni delirmetmekten başka bir işe yaramıyor. Onlara gülüyorum , çünkü beni bilmiyor,anlamıyorlar. Hayatı anlamıyorlar. Gülüyorum onlara, çünkü onlar yaşamıyorlar ( Gülme nedenim; yaşadıklarını sanmaları) Ne kadar yorgunum, bilseniz... )
Öptü beni , uyu , uyu şimdi, dedi bir kaç damla ağladı ve sen benimsin dedi, benimsin artık kendini bana, dizlerime bırak, sığınağın benim, ben oyum, dedi.
Yitirdim kendimi, dizlerinde Huzurlaca varoldum dizlerinde tat aldım ilk kez hayattan bakınca gözlerine
Unuttum kendimi ve herşeyimi ona aittim, ilk kez onda varoldum inanamazsınız hemde mutlu oldum ilk kez, ilk kez ve evet ; ilk kez
Sonra öldük ikimizde hikaye bitti, ama huzur hissettim Sevdiğimin dizlerinde Ve öyle ki; ölmüş olsamda hatırlarım hâlâ..
Neydi bu? Neydi bu? Neydi neydi neydi neydi neydi neydi bu? Bu? Evet bu? Bu? Hangi mezardasın, hangi çicekler var üzerinde? Söylesene sevdiģim..
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.