Web Zaman Damgası

BİLMİYORUM Kİ NE DESEM

Bazı çocuklar var bu topraklarda
Duyuyor muyuz
Dünyaya gönderilme amaçları bir zekatlık akşam yemeği mesela
En basitinden böyle açıklanabilir bir küçüğün yarım yüreği

Başka ülkelerden başka coğrafyalardan gelen misafirlerin
Hep merak etmişimdir
Hayal dünyalarındaki gibi gezmeye mi geldiler
Yoksa her şeyi bilirler mi
Hisseder mi o küçük yürekleri
Ne kadar sahip çıkıyoruz öyle değil mi
Gecenin karanlığında tozlu yüzlerine kapanan minik ağıtlı avuçları
Görüyor gibiyim sanki

Ellerinde bir mutluluk oyuncakları olabilir di
Hasta bakabilir ders anlatabilir koskoca inşaatları iki parmağının arasına sıkıştırıpta inşa edebilirdi
Anneliği on dörtlük yaşın zorundalığı görmeden
Yaşaya yaşaya öğrenebilirdi

Öfke ve kin beslenip büyütülebilir
Acı tadıp yaşanabilir
İntikam adı altında bunların hepsine kanun
İnsanlığa da dahil edilebilir
Haklıdır yüreği çocuk denir affedilir.
Bir çocuk bunlara küçük yaşta maruz kalabilir sabrına yenik düşebilir
Bizde suç olarak bakılmayabilir
Göremedik
Duyamadık
Bu sığırcık sesleriyle kaybolan ezanın
Aşkla buluştuğumuz sofrasında
Boynu eğik gözleri çaresiz çocuklarada yer veremedik
Yalın ayak hastalıklarına ilaç bulup iyileştiremedik
Kıvrılmış midelerine
Zenginliği daha yukarlarda görüp bizim görevimiz değil dedik masaya sözümüzü koyup da kalktık
Bunları bildiğimiz halde
Neden üç kuruş için bir çocuğu bugünde ağlatarak pışpışladık
Biraz evlatlık sandık
Üzgünüm ama
Dünyaya biz böyle böyle alıştık.
Bazı haksızlıklar var bir kulun çözemediği kadar
Aciz ve yetim
İnsan var
insan var...