Web Zaman Damgası

SÜRGÜN BİE FİLİZDİ DİLİME SOKULAN

Neredesin biliyor musun
Her bahar tekrar uyanıyorsun
Her taraf karışık yastık bir tarafta ve yorgan
ve ellerin sere serpe uzatmış sarmaşıklarımı göğsünün ta üstüne,
Öyle uzanmış ki kalbim durgunluğuna
Bu sabah da ben oluyorum sayende
Dudakların hatırı da unutulmaz
hani öpmelerim de boşuna değil hani,
Ne zaman sana sokulsam bahar gibi cıvıldıyor yuvasında kalbim
Öp beni
biliyorsun her şey dudaktan çıkar yürek de öyle
Bir o kadar sen kırılmış
Ama daha sürgün bir filizdi dilime sokulan
Beni öp ve açık bir pencere beslesin suyunu dallarının
Bilirsin o şehir güzel kokar sen varken
Deniz uyanır çarpar sahillerine boş sayfaların
Bilirsin dolmayan hiçbir hüzün bitirmez aşkı
Bilirsin seni bekleyen bir haber var mutlu ellerimde
Bilirsin senden gitmeden geldi her son başa dönüp
Sen kucağımda açan bir sümbül
Dudağı çatlatan bir sürgün
Ayılt bu baygın ruhuma serpilmiş hülyaları
Bu şehir senin arkanda hala beni bekliyor
Bilirsin eller değerse kendi ellerine sahip
Vermiştir artık bedelini kaderine