Web Zaman Damgası

G/ELİN TÜRKÜSÜ...

Bir afakın ölümü;
Aşkın eziyeti
Ve sersem şafağın da özrü.
Gün özürlü düşlerin satırlarda
Hicaba yenik düşen kirli yüzü
Sadece sabunun temizlediği bir kir olduğunu bilmek
Hayatın ufkunda
Bir diyez kadar sıra dışı
Elemin özeti
Gelin türküsü söyleyen elin adamları
Oysaki her biri kör kütük sevdalı.

Şimdisi yangın olan şehrin
Tökezlediğim o karanlık dehlizindeyim:
Sanrı kâbusu
Biletim neden kesilmedi diye,
Sorduğum yabancı alamazken gözlerini
Elimde yetim bir sevda
Yetileri ıslıklanan
Harcı âlem nüfusu duyguların
Bir batında körelen umudun örttüğü
Sıra dışı o mizansen
Kelli felli oysaki düşlerin kâbusa yenik
Şen tınısında metazori bir esinti
Ekin zamanı gelip de
B/içtiğim hazanı illa ki bir niyet yerine…

Çaputların olası dağınıklığında
Gerisin geri giden mavi gölgem
Aşka şahit çehrem
Oysaki özlemini sevdim ben aşkın
Taşkın mizacın da yenildiği her izlekte
Bir düş bulutuna sığındım aniden.

Kör cahil olsam bile
Ölümden sonra
Karanlık daha mı baskın gelecek, dercesine
Soru batağında hicabın dokunduğu
Her katreyi çekerken içime
Bir nefeste boşaldı bedenim:
Sıra dışı meltemin esintisine
En az Tanrı kadar şahidim
Ve biçilen ömrün ufka yaptığı basınç
Aşkla cilveleşen günlük sevgilerden
Nasıl da uzağım.

Elimde boş bir heybe
Sonramı tıkacağım içine
Doğduğum şehri mühürlediğim
Beynamaz sitemlerin savurduğu
Cılız cüssesinde hayallerin
Toz bulutu adeta haremi duyguların
Mahrem bir sevdaya da düşerken gölgem.

Sancağımdan ayrı düştüm düşeli
Hiç bu kadar üşümemiştim bir bahar vakti
Oysaki gitmek için çok erken.