Web Zaman Damgası

Şiir, yeni bölüm

Şiir
Yeni bölüm
Her şeyin eşyası
Gizemi doğadadır
Aklıma gözeler gelir ilkin
Buluşma yeri
İlkin şiirle şairin
Çobandır rençperdir, ilkin
Susuzluğunu giderir çoban
Ağzı yüzü toplanır, gözenin
Dağ taş içinde şair şiirin içinde, çobandır
Okurları kimlerdir, hayvanlardır
Doğa vahşi okur, yaban kalır çoban
Nasır tutar çiftçinin eli, toprağa yazmaya kalkınca
Doğada ilk ressamda çiftçidir,
Çobanın eksiz çalışmasında
Doğal doğada farklı görüntüler belirir
Mevsimine göre
Kağıdın ölçüleri yine ilkin doğada tarlalar
Kağıtlar bölünmeden sınırlar konmuştur
Şiirlerdeki kafiye ahenkte çobanla çiftçinin kavgasında
Uzun sürer bu serüven
Şiir nerede her yerde, şairiyle buluştuğu yerde
Peygambere gelen vahiy şaire ilhamdır
Şair okurluğunu okur
Boşluğa bakan hayvanın gözünde
Kendini okur
Yazmak mı işi yazar işi gücü konuşur
Dinlemek öğrenmektir
Öğrenince bakmak görmektir
Doğada kim dinler her şey ürker
Vericiler sinyal alır radyo açılınca dinlenir
Doğada koku alınır ve koku bırakılır
Ve bakılır, boşluğa ilkin bakılır
Boşlukta beliren fikre eylem belirlenir
Aynı şeye bakılmaz koku değişmez ise
Ama farklı şeye bakılır, temas kurulursa kaçılır
Açlıkla tokluğun mesafesi
Dinlemek için kim gelecek
Top yekun insan gelecek
Ve şiiri okuyacak dinleyen var
Kulak hayvanda ama beyinde iş oyun pişer
Hayvan ürkekliğini dinler ve korkusunu kükrer, ulur vs.
Kuşlar ötüşür.
Her canlı korkusunu bilmek zorundadır, içgüdüsel
İnsan öğrenmek zorundadır.
İnsan bilirse mükemmelleşir ustalaşır, bir hayvanın yeteneğindeki gibi
Bence şair bilmez, bilince ürker ve şiiri yazılır, yazar
İnsanın yalın sosyal tarafı şairlerdir,
Şair doğaya yeni bir hayvandır, topluma insan
Hadi gülelim, evimizdeki eşyalar doğadaki hayvanların korkusu bize konfor
Hadi içelim, elimizdeki kadeh gözelerle şairin şerefi