Web Zaman Damgası

HALK VE İSTANBUL AŞKI

Bu doyumsuz aşkınla nasıl düşmezsin dile?
O eski İstanbul’u gölgede bıraktılar,
Hiç ele kaçılır mı ihanet görsen bile?
Balına polenine ne ağıtlar yaktılar!

Fezaya uzanırken o güzelim alanlar,
Nasıl yürek yakmasın yeşilinden kalanlar,
Fevri figan içinde kaymağına dalanlar,
Silüetine bile gökdelenden baktılar.

Gördüğün ihanetle ister yaranı kaşı,
İstersen izdihamla bütün dünyaya taşı,
Kimin umurundaki garibanın gözyaşı,
İşte millet bu yüzden şerlerinden bıktılar.

Ülke ve halk perişan bitmeyen ihtirasla,
Hâlâ daha gözdağı, bu zulüm bitmez asla,
Nasıl yaşanabilir böyle bir ağır yasla?
Durmadan korku salıp tehditle can sıktılar.

Suçlarını örtmeye bahaneleri hazır,
Fetö cankurtaranı tüm suçlarına hızır,
Suçu başkalarına yıkar günahı kazır,
İmamoğlu’na dahi öyle bir kulp taktılar.

Sevincinden İstanbul kanat açmış havaya,
Kaybedenler durmadan çalar denize maya,
Uğraş öldürdüğünü mezardan kaldırmaya,
Zulümden usananlar kör gafleti yıktılar.

Tahammülü yok artık halkın aymaz hicaba,
Bundan sonra korkuyla hiç demeden acaba,
Ekrem İmamoğlu’yla bakılacak icaba,
Sevenler sevgi ile gönüllere aktılar.