Web Zaman Damgası

AŞKIN SON DUASI...

Yasın ırmağında t/aşkın beyitler
İzdihamın provasını yapmakta:
Açılımı şehla özleyişler duaya
Durmakta gecenin matemine
Örülü hatimler indiren güncesinde
Yorgun zamanın
Mezar taşlarını bürümüş gözü yosunların.

Ne tabip ne de yüreğin muhtırası
Talip bu aşka:
K/azan kaldıran hünkârında beylik telaşın
Safi imge
Sanrı cumhuriyetinde yelloz çehreler
İlla ki ayaklarına şiirin tapınacak
Şair bozuntusu bir hezimet ile
Çürütülmeye mahkûm çekirdekler:
Doğası aşkın ne de olsa:
Malum yalan malum mıntıka
Öznesi yoksul bir kip
Derlenip telli duvaklı ölümler derleyip.

Baş kaldıran lakin eğmeden başını;
Zan tutanağında tekabül eden
Sıfatların da karın ağrısı
Her muzdarip vazgeçiş.

Meali yorgun şehrin;
Mizacı öykündüğü iklimlerin de doğasında
Saklı ikbali
Her göreceli sanduka
Lehinde aşk ateşinin
Başıbozuk bir edim;
Bir sanrı iken teyakkuzu şiirin
Güneşin ışıldağı dolunay
Kayan yıldızlardan da alacaklı Tanrı.

Bir laneti sonlandıran
Doğasında umudun saklı
Yüklendiği kadar yüksündüğü her ölümlü
Mizacın tutanağı adeta
Kasvetli göğün yol kestiği
Mazlum varsa yoksa
Şiirin gölgesine sığınan bir deli rengi
Daha azat ederken
Sönen feri gecenin
Sanma ki aşkın son duası.