Web Zaman Damgası

ZATEN ALIŞIĞIM BEN

Sabah yine uğradın aynı kıyafetinle,
Öğlende bir baktım ki eşkâlin bile kayıp,
Lütfen böyle oynama, biraz kalbini dinle,
Sevindirip de yorman ayıptır canım ayıp.

Dedim bahar bayramı, unutamam bu günü,
Gönül dünyamı ettin tıpkı cennet mekânı,
Yaşattın bana yine aynı hüzünle dünü,
O sevinçle döndüm ki soyup gittin dükkânı.

Öyle sevinmiştim ki el açıp ettim şükür,
Güzel kalbini içten, kutluyordum derinden,
Küfür edercesine geldiğin yere tükür,
Hakaret eder gibi dön de kaybol yerinden.

Gelişinle ruhuma verdiğin sonsuz huzur,
Amel defterini de doldurmuştu sevapla,
Ama böyle bir gidiş tüm günahımı kazır,
Varsa haklı bir yönün haydi onu cevapla.

Kucağıma aldığım o an asırdan fazla,
Aynı hazla içimi doldurmuştu bir anda,
Böylesine doldurup kaçışın aynı hızla,
Lav iken buz olmuştu yüreğimdeki kanda.

Çıra nasıl yanar da ateşe esir düşer,
Öylesine yürekten yakıp kapladın beni,
Dileğim o şekilde senin için de pişer,
Belki anlarsın bende Aslı ettiğin seni.

Sıfırlanmış moralle ben daha ne diyeyim?
Dönsen yemin etsen de inanamam sözüne,
Ateşten gömleğini ömür boyu giyeyim,
Zaten alışığım ben sevdaların közüne.