Web Zaman Damgası

Yuva

[ italik ][ikiyanayasla]

Yuva

gelişimiz seyrek olmasa da,
hep bir kaygı yeşerirdi göğüs kafesimizde
yaşlı ve ıssızda olmaları mıydı
bu yürek çarpıntılarımızın sebebi acaba

vadinin ortasında toprak damlı bir ev
başı her daim göklerde gamlı bir baca
duman tütüyorsa bilirdik her şey yolunda

ocak başında bekleyen çorba tenceresi
hiç çaysız kalmayan mavi çaydanlık
emaye tencerede kapalı bardak kaşık

ocakta kütükleri yan yana cıtırdar
çıngı yanığı yastığa yaslanmış baba
yastığın kenarına iliştirilmiş tabaka
iç bayıltan is ve sigara kokusu

hep böyleydi evimizin kokusu babam sağ iken
ona özenmiş olmalıydı beş kardeşten dördümüz
ilk sigaraya başlarken, anam kahve tiryakisiydi
anlardı saf mı karışık mı tadından

dağlarda gül biter mi...
bitermiş, her yan gül bahçesiymiş
her yan mutluluk, doğallık saflık
kurdu, kuşu ne güzelmiş meğer
tozundan kaçtığımız çınar ağacı

kışın seli sele katan dere,
kökünün yarısı açıkta kalan söğüt
zakkum, püren ve karağan çalıları
nerelerdesiniz şimdi

hepsi bir yana, o tarifsiz yer cennet miydi
Ana-baba, ille de ana kokusu
ev miydi, yuva mı, şimdi anlıyorum
yuva idi işte, tüten baca, yanan ocak
aştı, ekmekti, sevgiydi kucak-kucak.

20 mart 2019