Web Zaman Damgası

DENİZ FENERİ VE BEN...

Mersin de,
Anılar denizinin bir kıyısın da
Durmuş bakıyorum biraz uzağa
Tam kalbine rastlıyor
Gözlerim aradığım maziye bir nokta da
Neyse ki,
Esaretimi taşıyorum o an için en doruğa
Ama yine de yüreğimi yatıştıra yatıştıra…
***
Derken dalıyorum
Altın da el ele tutuştuğumuz
Deniz fenerine takılıyorum
Sanki seraptan da öte
Gözlerimle orada ki maziye yapışıp kalıyorum
Saniyesi saniyesine,
Mazinin tam kalbine dokunur gibi oluyorum !...
***
Çok yıllar geçip gitti aradan
Ancak yine de içim içimi paralıyor !
Zaten oldum olası deniz feneri
Bakmasam da o karşımda duruyor
Ve bana hiç durmadan
Adeta ölüm tehditleri savuruyor !...
***
Göz hizam da görünen her kareyi
Çaresizlik özlemleri için de ezberliyorum
Gözlerimle eski yaşanmışlıklara tek tek dokunuyorum
Yine aynı gözlerle onları okşuyorum
İlk aşkı yaşamışçasına oluyorum
İçimi ezen tüm acı tebessümleri dudaklarımda ki,
Bir tespih tanesi gibi telakki ederek
Ya sabır çeke çeke inliyorum !...
***
Orada bulunan deniz feneri
Alt tarafı cansız bir beton direk
Oysa olmuyor işte benim için
Olmuyor işte onu öyle görmek
O fenerin dizi dibin de geçen
Ben de ki özlemler yıllar için de birikerek
Şu an hepsinin içi sıfır mutsuzluk
Yani acıdan yana hepsi de sek !
Üstelik bu yaşadığım aşk acılarımın
Tamamı bencil, tamamı da gerçek…
***
Kısacası her fırsat da sürüklüyor
Hasılı deniz feneri beni hep kendine doğru çekiyor
Hem de bir bilseniz o nasıl bir çekiş beceriyor
Mazimi öldüresiye eşeleyerek
Oradan beni zorla sökerek
Eski aşkımı getirip getirip karşıma seriyor…
***
Yaşadığım kentin neresinden barsam bakayım
Hiç bıkıp usanmadan hep karşım da durur
Deniz fenerinin olduğu mendirek
Deniz feneri değil o bence,
Bence o tanrısız bir beton direk !
Ve daha doğrusu,
Sanki CELLAT o mübarek !!!...



İSMAİL HAKKI GÜRCANOK

MERSİN