Web Zaman Damgası

Çay Kokulu Papatya

Sevdiğim;
Saat sabahın beşi
Bir ağaç kovuğundaydık seninle
Bütün yalnızlıklar kaçıp, ikimize sığındı
Okşadık saçlarından her birini
Öptük
Sevdik
Unuttuk!

Sen göğsüme koyup başını
Geceyi taş bir beşikte uyuttun
Ben sıcak nefesinde bir demlik çay demledim
Çay sen kokuyordu burcu burcu
Çay sen kadar şekerli...

İzledim kapısı örtük gözlerini,
Yüzünü uzun uzun
Yudumlarken bakır tastan çayımı
Bir papatya kadar beyazdı yüzün
Cadde cadde,
Sokak sokak izledim
Yüzün ki doğduğum memleketimdir
Yüzün ki Cennetimdir...

Şafak sökmek üzereydi yüzünde
Tüm ırmaklar gözlerinde toplanmış
Denize varmak için
Sefere hazırlanıyordu sanki
Gururluydun bir dağ kadar başı dik
Ve bir ova kadar alçak gönüllü...

Ve güneş ellerine doğdu sonra
Kuşları yüzünden öptü gökyüzü
Ağaçlar uyandı
Çiçekler aşka geldi
Umut mavi sudaydı
Ve yalnızlık en derin uykudaydı...

Bir gemi çok uzaklara yol aldı
Bir tren
Bir otobüs...
Bir uçak havalandı
Kimi kavuşmalara
Kimi ayrılıklara...

Varsın herkes gitsinler
Sen gitme!
Sen gitme...
Sen gitme gö(ğ)ümde kal
Çay kokulu papatyam...

07.03.2019

S.U.

Serkan Ucar