Web Zaman Damgası

Tevazu

teğet geçmedi gidişinin krizi
bunu bil...


kanlı bir kaftan gibi üstüme örtüp yokluğunu
kapıları çarpa çarpa giderken
gidişinin o kadarda masum olmadığını hiç kimse bilmese'de
sen bil


vurduğun yerde gül bitmediğini
radyasyon vurmuş Hiroşima gibi içimin otlarını kara çalıya çevirdiğini
gözyaşımı katar eyleyip yanaklarımda
yuvası bozulmuş karınca gibi inlediğim'i bil


hangi türküye yaslasam başımı
ağıt olup
bozlak olup
dilden dile
ilden ile
avaz avaz estiğim'i bil


kalbime bir beden büyük gelen yokluğunu, el mahkum giysem'de üstüme
çadırını kuramayan bir göçebe gibi
bozkırın koynunda yıldız yorgan yattığımı bil


her günüm kerbela olsa bile
aşkın yüzü suyu hürmetine dağ gibi
taş gibi sustuğumu
gelmediğin her gün ırmak yatakları gibi taştığımı bil


hangi kadına baksam, gözlerime zehir kustu yedi boğum akrepler
hangi tene dokunsam
Ebu Leheb'in elleri gibi kurudu ellerim
her mevsim sana yaprak döktüğümü bil


vurduğun yerde gül bitmedi
bunu bir kez daha bil
çapraz sorguda “[ italik ]sevdi'mi”[ /italik ] diye sorduklarında
[ italik ]“hemde çok” [ /italik ]diyebilmek adına bunu bil


ve bir gün gelirsen eğer gül koklamaya değil
gülü budamaya eğil