Web Zaman Damgası

Kırgın

geldim...
tanıdık simalardan yüzümü gizleye gizleye
hırsızlar gibi geldim

ayın güneş görmeyen yüzünü, bir pelerin gibi örtüp üstüme
bir zaman nefesimizle ısıtıp, gülüşümüz'le aydınlattığımız eve
doğduğu nehre ölmeye gelen balıklar gibi geldim

geldim...
gitmek için geldim
parmaklarıma iğneler bata bata, kanlı bir kanaviçe gibi ördüğüm aşkı
ilmek ilmek sökmek için geldim

ki evde bir mezar sessizliği
kefen gibi beyaz örtüler serilmiş
bir zaman özenle aldığımız eşyaların üstüne
duvarlar yıkılırken üstüme üstüme
takvim yaprağı ayrıldığımız günde kalmış
ikimizinde gülümseyerek baktığı resim çerçevesi
paramparça duruyor yerde

bir şelale gibi dökülen gülüşünü
tavşan dudaklı küsüş'ünü
havlularda bıraktığın ıslaklığı
sevindiğinde çocuklar gibi attığın çığlıkları aceleyle toplayıp
senden arta kalan ne kadar anı varsa
tıka basa doldurdum valizime

sen geldiğinde;
birkaç parça incinmişlik ve mahcup sitemler bulursan kıyıda köşede
at gitsin çöpe

ha birde…
boğazında düğümlenmiş sözler gibi şiirler olabilir, kitapların arasında
yırt gitsin!
yada bir çocuğa ver
her sayfadan kayık yapsın, uçak yapsın

nedenli, soru işaretlerinin kancasına takılıp da
otopsinin vahşetiyle deşme gidişimi
bir ipucu yada gizemli bir şifre arama şiirlerimde
sessizce ve mümkün olduğunca efendice g i d i y o r u m

yolum uzun, yolculuğum çetin
kanatları deniz kokan bir martı kılavuzum
son kez bile olsa, dönüp bakmayacağım arkama
bakarsam gidemem biliyorum

ateş böcekleri gibi ateşe g i d i y o r u m

şimdi gelsen...
gitme desen…
en kanayan yerimden, yüreğimden öpsen
artık çok geç...
ok yaydan çıktı ve sen değilsin hedefi
sen değilsin artık şiirlerimin adresi

yinede mutluluk dileklerimin adresi sensin
ne sana, ne aşka gönül koymadan g i d i y o r u m

kınına küskün bir kılıcım
hoyrat dillerin zehriyle paslanma'dan g i d i y o r u m