Web Zaman Damgası

süresiz eylem destanı

İsimsiz coğrafyada çok uzak enlemdeyim
Artık terk ettim seni , süresiz eylemdeyim

Şiir yahut kente sitem-

Şehristandın gönlümde bir karanfil yahut Gül
Şimdi neden yılanlar ağusunu zerk eder
Acıya dayanırım lakin dağılır kakül
Belki yorgun turnalar melalimi derk eder
Gündüz geceden siyah ,gece hınçla boyanır
Böyle dehşet ahvale hangi gönül dayanır

Kanadını kırmadan göğünde uçan kuşun
Dilerim yangınında önce kendin yanasın
Sana sitem sözlerim asumanına kurşun
Pişman olmazsan eğer ahuzara kanasın
Çözemedim ben seni sırtımda vebal misin?
Yoksa mahkum edilmiş tuğumda Hilal misin ?

Küllenir feracesi kentin yangın sonrası
Kırlangıçlar küsse de bilmem ki ne fark eder
Zifirle puslanırken zalimlerin sofrası
İnsafsız fevvareler beni derde gark eder
Zulümle abad olmak berbatlıktır ahirde
Direnmek asalettir , sokak sokak şehirde

Unutma inmesi var tırmandığın yokuşun
Ben mi çok kötümserim yoksa sen mi fenasın
Korkmaz mısın sükutun idamı varoluşun
Artık tarafını seç , yani kimden yanasın
Güneşler mi üşüdü gölgesinde kininin
Beyazlar mı karardı suskusunda dilinin

Mahpus yahut şairin gözyaşları-

İsimsiz coğrafyada direnişim metafor
Saklı bahçelerinde kentin hayaller kuruyorum
Göğsümde genişliyor bilinmez bir anafor
Uçan her kırlangıçtan haberler soruyorum
“Var mı ki rodinadan ferahfeza havadis?
Yoksa her köşesinde hala güller mi hapis”

Çalakalem sitemler mitralyöz kurşunları
Bir bebeğin diliyle ediyorum kargıçlar
Yusuf mekteplerine tıkarken dilhunları
Savcılara dönüşmüş hor bakışlı yargıçlar
“Bugünler geçer elbet,oyalanın bir süre
Haset gardiyanları gülümseyin (!) mahşere”

Sus diyor makul yanım ,susmalı kararınca
Diğer yanım alazlı,yazsan diyor habire
Zalimi tuz buz eder bazen siyah karınca
Bazı tesellileri gerek yok hiç tabire
“Biz ki herşeye rağmen umutluyuz azizim
Biz ki herşeye rağmen çok mutluyuz azizim”

Anne yahut koğuşa ağıt-

İçindeki buhranı bilemez karanfiller
Nergislerin sevdası geçmez dil çarşısında
Pusu kurmuş bağrına yolsuz kalmış sefiller
Diz çökmeni isterler nadanın karşısında
Sanma kurnaz tilkiler yoldaş olurlar sana
Sanma beyaz katarlar koğuşta süveydana

Sıkıldın biliyorum karanlık dekorlardan
Ağladıkça can parçan ,ciğerin olur pare
Bir fısıltı yayılır nemli koridorlardan
“Bu çıldırtan halete figan yegane çare”
Sanma ahraz ozanlar türkü yakar sevdana
Sanma poyraz dokunur sine-i rüveydana

Kırlangıç ürpertisi ruhunda devşirdiğin
Karanlık yolculuklar göç hikayene tema
Bir avuntu çorbası döşünde pişirdiğin
Yıldızlardan firari yollara düşmüş lem’a
Sanma burulur dilin yare şiir yazarken
Sanma sorulur halin perperişan gezerken

Ümit asil bir gömlek,kutlu bir elbisedir
Bilerek giymelisin ,ondan bu haykırmalar..
Yanağına yakışan ıslak kızıl busedir
Ayağının altına sergi olsun sırmalar
Sanma durulur deniz ,henüz vakit çok erken
Sanma kavrulur tenin ,fırtınalar koparken



Söğüt yahut dip dalga-

Kimler için çalıyor etrafta boğuk siren
Terk etsin karanfiller samit kasabaları
Hiç umrumda değilsin somurtsun masum çehren
Sırtında kambur gibi taşı akbabaları
Kaybolsan tüm tarihin nehrinde usul usul
Sen ki artık bir yoksun ister sus ister kasıl

Avaneler semtinde evlerin tabanı zift
Haset rujlu dudaklar ,yalanla kıpırdıyor
Heybelere saklanan yılanın sureti çift
Isırdığı güllerin dikeni çatırdıyor
Bahçeleri harap et yak yık tüm etrafını
Bil ki Yusuf soylular belirledi safını

Zevk et dakikaları, bitmeye yaklaşmakta
Rehin verdiğin vaktin kadransız saatlere
Meçhul izbelerinde akrepler bekleşmekte
Sürmek için zehrini,toz pembe vaatlere
Duyuyor musun peki ağır ağır ve tik tak
Vakit gelince artık yapamazsın bir atak

Ne sirenin korkusu,ne yalan hikayeler
Ne yılan zehirleri ,ne akrep tereddütü
Değil mi ki vuslata kilitlenmiş gayeler
Üveykler kucaklasın şanlı salkım söğütü
Sana bırakmak olmaz bu şanlı efsaneyi
Zaten ışık korkutmaz adanmış pervaneyi

Maziden hatıradır , işarettir atiye
Mükedder martıların iddiasız sığınağı
Zerresinde mündemiç kuvve-i imbatiye
Gölgesinde yanmalı ahir vaktin çerağı
Çağ açıp çağ kapayan nesile emanet söğüt
Benimkisi laf değil tek anlayana öğüt

melâl yahut hafakan-

Melalimi sorarlar,nasıl derim ağyare
Hicran bir efsun gibi gönle etmiş tavattun
Ne bir merhem ararım ne esrarengiz çare
Derdin kendisi belki hafakanıma sütun
Söner mi peki öfkem pişmanlık yağmurunda
Yanar mı peki gölgem insanlık huzurunda

Kesintisiz katliam, kuralsız intikam bu
Sabi dualarından kan damlar çiğ yerine
Gece havadisleri olmuş vebale meşbu
Bir annenin vurulur pranga ciğerine
Dayanılır mı peki bu kahreden utanca
Suskun kalabalıklar vurmuş ruhuna kanca

Elif yahut fısıltı-

Katıksız bir sevginin olmalısın düşkünü
Hüzün damlarken kışa küf kokan şiirlerden
Zamanın yaftasında özlesen de o günü
İsimsiz bir nasihat yayılır şehirlerden
Yetinme sakın varla şahikaları düşle
Terinle Gül yetiştir dudağında gülüşle

Bugün kıvanç günlerden, gökyüzü parlak mavi
Güneşin gövdesinden umut safran düşüyor
Pes etme sakın Elif direncini tut kavi
Her bahar türküsünde,kara kışlar üşüyor
Toprağın gölgesinde yoldaş olur üç cemre
Dilemişse Yaradan, karşı gelinmez emre


Nevâ yahut umut neşidesi-

İsimsiz sevgi desem küser mi taş duvarlar
Yutarken milim milim hikmetin çığlığını
Direnç idmanlarında susar mı şehsuvarlar
Kabul ederek mecbur,lügatın sığlığını
Bestelense şarkımız ha buselik ha nevâ
Güneş meftunlarına derdin kendisi deva

Muson yağmuru içsem yemyeşil ormanlarda
Ve ağlasam muttasıl baharın teşrifine
Teselliler arasam imzasız fermanlarda
Tenhada özenirken zamanın elifine
Vakit geldi deseler,sil gözünden yaşını
Sakitân meşherinde kaldır yerden başını

Betül bir ses aradım,suskunlar ortasında
Anne ninnisi gibi,nağmeli ve de dilcu
Lakin direnmek çok zor zamanın yaftasında
İsmini sayıklarken izbelerde dilucu
Kızgın çöl ortasında vaha düşlemek asil
Bu sevdanın hatrına gözünden şeydayı sil

Beklemeliyiz çünkü ,yorulur yelkovanlar
Ve güneş tulu eder sonrasında yeldanın
Nazlı bir gelin gibi açınca erguvanlar
Sevinç nesideleri ,söylenir bu sevdanın
Vakit geldi deseler yakındır fecr-i sadık
Sabah kente dolunca,sürgün olur karanlık




Farzımuhal