Web Zaman Damgası

zümra

hani güneşini kaybeden kentlere karanlık çöker de
çocuklar oyunlarını yarıda bırakır evlerine dönerler ya
öyle bir şey işte..


bazı şeyler bazı kimselere söylenmez bilirsin!
bilirsin de,
boğazında düğümlenir o söyleyemediklerin
yumruk gibi sıkar
günlerce belki de aylarca kalır ora(n)da
sonra içinde bir yere
kalbine yerleşir
söküp atamazsın.


birini sevdiğini sanırsın ya hani
o gülünce dünya onun gözleri dersin
o istemese bile o dünyadan aşağı düşersin ya
öyle birşey işte..

ama bilirsin,
beyaz günlerin ertesinde karalara bürünmek
zor gelir insana.
sonra bir sabah
öyle bir güne uyanıyorsun ki
o yok yanında
ve sen
onsuz da nefes almanın mümkün olduğunu anlıyorsun
içinde bir yerlerde biri ya da birileri seni rahat bırakmış
ve geçmez dediğin ne varsa geçmiş
hiç olmadığın kadar huzurlusun o sabah.
pencerende bahar kokusu...

o sancılı günlerde terk ettiğin ruhun vardı ya
o çıka gelir işte dünya kadar uzak bir yoldan.
unutma tıpkı o bahar kokusu gibi onuda
çekeceksin içine o sabah

biliyorsun elinde kalan son şey umut!
kapa avuçlarını
sakın açma.