Web Zaman Damgası

VİRANŞEHİR'İM

Duydum kara bulutlar dolanıyormuş
Hüzün yağmurları yağıyormuş üstüne
Sessiz sessiz hıçkırdığını duyuyorum
Kan kusuyormuşsun sevgili memleketim
Tertemiz yüreklere kin ve nefret aşılanmış
Nifak tohumları serpilmiş kardeşler arasına
Ağalar, beyler oturmuş, makamı konaklara
Yiğitler bi çare kalmış, taş kaynar ocaklarda

Sokaklar tekin değil, barut kokuyor dört yanı
Geceler daha karanlık köşebaşları tehlikeli
Can çekişiyor akşam sefaları, dost sohbetleri
Bir bir düşüyor dillerden, memleket türküleri
Bir ateş düşmüş şehrin tam ortasına
Dokunan yanıyor, gören yanıyor
Ey bahtı adından daha kara memleketim
Yıkmalısın, yakmalısın bu töre cehaletini

Aklına hükmeden beyliği yok etmelisin
Sen kaç kere viran olmuş, yine doğmuşsun
Harcama gençlerini, yetim bırakma çocukları
Hiç bir ağıt kar etmez, hiç bir dua temizlemez
Bunca can, bunca kurban, yetmedi mi töreye
Daha kaç çaresiz bakış, kaç dul gelin lazım
Daha kaç katliam lazım, kaç yıkılan ocak
Daha kaç tane fidan dalından koparılacak

Çalınmış çocukların kekik kokulu gülüşleri
Bakışlarında öten serçeler bir bir ölmüşler
Ey yırtık gelinlikle, dul kalmış memleketim
Avazına düğümlenir ve aminsiz kalır duaların
Bağrında kaç tane sahipsiz çığlık var bilinmez
Mezarlık dolusu hayal kırıklığın ve umutsuzluğun var
Bir hikâyenin ilk sayfasında vurulmuş kahramansın
Her satırında hece hece ölüyorsun memleketim

BEŞİR ÇİTAK