Web Zaman Damgası

mayıs sancısı

ölüm ki
öpünce melek suretiyle kalbinden
düşünmedi ardında bıraktıklarını
bir sela eşliğinde, bin dua okuttu yüreğime

ışıkları kapatalım anne
artık uyumak istiyorum nefesinde

.......




[ italik ]tüm kelimeler anlamını yitirmişken
kırgın cümlelerin arasına yazıyorum seni şimdi.



boynu bükük hallerime aldırış etmeden
martı çığlıkları koşuşturuyor etrafında belki de
ve ağrım
yokluğunun kışı gibi, habersiz büyüyor mevsiminden
kirpiklerim alışkındır yüreğimin yasına aslında
her defasında başka bir yerinden parçalanmaya
kokun ki bazen
yağmurun toprakla buluştuğu vakit geliyor burnuma anne
kanıyor işte o zaman içimde tarifini yapamadığım bir yer
-tutamıyorum kokunu

yokluğuna sustukça sanki
siyahlaşan kelimeler acıtıyor parmak uçlarımı
ve çığlık çığlık yanan bir ateşin nârı gibi, k’anıyor kimsesizliğim
artık
ay ışığı da yetmiyor sıçrayarak uyanmalarıma üstelik
kalbime dökülüyorsun gece yarıları, gizli gizli
ama sensiz gecelerin ruhsuzluğuna inat
hâla uyutuyor gözlerimi suretin



hangi mevsim saklar ki
yolcu edemediğim hasretinin, avuçlarıma bıraktığı yanık izlerini
saçlarımın hüzün birikmişliği savrulurken rüzgarda
hangi karanlığın ardında unutmalıyım
sevgi niyetiyle düştüğüm kasıklarına tutunamadığımı
yetim bıraktığın o koca boşluğa mecburken gözlerim
sol yanımın boyunu aşan lisânını, hangi şiire sığdırmalı şimdi

biliyorum dönüşü yok toprağa sarılı bu gidişin
ben de
kırılgan an(ı)larımı biriktiriyorum işte
dermansız kaldığım ismini içimde yeşerterek
ki göğsümü gül renkli kokulara boyuyorsun bazen anne
bi-r de
pamuksu hatıraların rüyalarımda dillenmesi yok mu
kalbimi kemiren neşter yarası sancılar sebebim oluyor
ama üzülme
lâl sesin gibi, kar beyazı dualarım hep seninle

.....

adı günah sayılan
kurşun gözlü sözler biriktiriyorum koynumda
bin parçaya bölünsem de
bazen korkuyor ruhum yazdıklarından




[ /italik ]
"koynunda uyuyamayan bir çocuğun kaybolmasıdır içimdeki.."

affet anne..










kuzeyinkızı/yineyeniden