Web Zaman Damgası

Kıyamet öncesi ve sonrası (Namus)

[ italik ]Hep çocukluğum güzeldi derdi,
Ballandıra ballandıra anlatırdı,
Anlattıkça tebessüm eder gözleri ışıl ışıl parlardı,
Sanki geçmişe ayna olup bana yansıtırdı.
Okul arkadaşları ile birikte oynadıkarı saklanbaçları,
İp atlamaları hatırasında sessiz fotoğraflardı.

Sekizinci sınıftan sonrası yoktu onun için,
On üçünde gelinlikle tanışmıştı,
Bembeyazdı,prenses olmuştu,
Anlamıyordu sadece gülümsüyordu,
Başka yerde karşılaşacak olsa,
Amca diyecek birinin evine eş olarak gidiyordu.

Baba ocağında ki güler yüzü,
Yad evinde solmuştu,
Annesi ona kıyamazken,
Kayın validesi,ona bir hizmetçi gibi davranıyordu.
Herkesten önce uyanıp,herkesten sonra yatıyordu,
Baba ocağını özlüyordu.

Aşk ve şehvet tatsız,
Kendini kurbanlık koyun gibi hissediyordu.
Bir kıvılcım bile görmediği gözlerin,
İçine bakıyordu ve orası boşluktu.

Bir yıl geçmeden bir çocuğu olmuştu,
İlk önceler oyuncak gibi gelmişdi ona,
Varsa yoksa o,uykusuzluğu bile mutluluk olmuştu.
Hayatın draması bir nebzede olsun ona soluk aldırmıştı,
Artık tutunacak bir umudu vardı,
O erkek çocuk büyüyünce ona bakacak,sahip çıkacaktı.

Çocuk büyüyordu,
Annesi eziliyor hep hor görülüyordu,
Çocuğunun gözleri önünde küçük düşürülüyor,
Çocuk annesinden çok diğer aile bireylerini seviyordu.
Anne kendi çocuğuna bile yabancıydı.
Kayınvalidesi için sadece bir mutfak robotu ve hizmetkardı,
Eşi için ise sadece cinsel bir açlıktı,
Her gece sarhoş leş gibi kokan birisi ile uyumaktı,
Hayat çok zordu.

Komşunun gelini yurt dışında iyi para kazanıyordu,
Aileyi çekip çeviriyordu.
Kayınvalide neden bizim gelin de böyle olmsın dedi,
Oğlunu ikna etti,
Kaderin yüzüne gülmediği anne yurt dışına çalışmaya gitti.

Bu sefer olaylar farklı cereyan etmeye başladı,
Anne vicdanlı bir ailenin hizmetçisi olmuştu,
Parsını kazanıp,hemde geziyordu,iyi giyiniyordu,
Yirmilerinin sonunda,hayat pembe tonlarında idi,
Bir tek oğlunu özlüyordu.
Kocasına her ay para gönderirken,
Kocası onu düşünmüyordu,
Parayı sadece güzelce yiyiyordu.

Cefakar kadın çalışma izni alıp,
Memlekete dönmeme kararı aldı,
Arasıra oğlunu yanına çağırdı,
Tek tarflı da olsa,hasretini giderdi,
Oğlunu marka elbiseler giydirerek mutlu etti,
Kendiside mutlu oldu.

Hayatında görmediği bir ilgi girmişti dünyasına,
Evli bir erkeğin,köylü güzeli radarında,
Güzel sözler pahalı hediyeler,
Almıştı aklını başından.
İzin günleri yeni flörtünün çıkmıyordu yatığından,
Sevişmek anlam kazanmıştı,
Bastıtımış duygular açığa çıkmıştı.
Bu aşk yasak mıydı? kime göre neye göre?

Kuşlar haberi memleketinde ki kocasına tez ulaştırmıştı.
Ona göre bu bir ''namus'' davasıydı,
Ve karısı yaşamamalıydı,
Yılarca karısına namussuzluk yapan koca,
Ahlak hakimi oluvermişti.

Gün batımı yakındı,
Cefakar anne farkındaydı,
Memleketine döndü,
Bir umut oğlu onu koruyup kolayacaktı.
Güya,
Oğlu annesin karşısına geçti ve yüzüne tükürdü,
Anne artık ölüme hazırdı,
Yaşamak ölümden daha ağırdı,
Evinin mandırasında kendini astı,
''Namus'' paklanmıştı.
Otuz yıllık hayattan ona altı aylık bir tebessüm kalmıştı.

[ /italik ]

Vagif Seyyah