Web Zaman Damgası

GÜNEŞ ÖPTÜ ALNIMIZDAN!

GÜNEŞ ÖPTÜ ALNIMIZDAN!

Güneş bizimde alnımızdan öperdi
İlk doğduğu yerden
Henüz yakmadan
Ilık nefesiyle
Toprak damdan,
Kırık penceremden zorlanarak girerdi
Iğdır’da ,Aralık’ta

Hatta ;
kimilerini
Başakları toplarken
Kimilerini kozadan pamuğu çekerken
Yada,
İlk sütünü emerken ağız tadıyla

Rüzgar bizimde saçımızı taradı
Diyemem
Başımızda ya kasket
Yada
Çit vardı
Güneş ağrı dağının zirvesindeyken
Yakıcı olur
Kılçık kesikleri karışınca tuzlu terimize
Kan damlayan parmak uçlarımız
Ekin sapının deldiği lastik ayakkabımız
Farkına varmadan kan dolardı

Güneş yakarken esmer tenimizi
Söğüt gölgesinde uzanırdık
Bir yanda sivrisinek ,karasinek armonisi
Bir yanda yılan,çıyan kollaması

Karasudan doldurulmuş senekteki su
Sırı dökük çinko bir büyük kap
Taze yoğurt,lavaş
Üç beş dal yeşil soğan ve tuz
Öğlenin değişmez menüsü
Doğramaç

Demem oki
Senin güneşin ve rüzgarın romantizm
Bizimkisi hayatın gerçeği

Ne Güneş öptü alnımızdan sevecen
Ne rüzgar taradı saçımızı candan
Ama biz şanslıydık
Güneşi izlerdik ilk doğduğu yerden
Sıvası dökük odamızın çatlağından

19/12/2018. H. Işık[ italik ][ikiyanayasla]