Web Zaman Damgası

İlk şir

Okul kapısında,
Bir gelecek beklentisiz,
Birden elimde kalem, kim tutuşturdu
Artık ben de başladım sanırım,
Şiir gibi düşünmeye.

1997, çocuk kalbim, saf ve mavi...
Ağlıyorum, bilmeden de olsa,
Oysa şiir gibi yaşıyormuşum,
Şiir kadar ayaktaymışım,
Bir yıkılıp, bir diriliş ki nerden bilirdim?

Seneler küçülttükçe kalbimi,
Okula demir atmışım, bekliyorum hala,
Şimdi ellerim yosun kokuyor,
İlk şiirin hatrınaydı her şey,
Bir kuş ki maviye hasret.

Acemi ellerim, duygusal kalbim,
Şiiri yazdıran sebebim,
Bir de üniversiteye hazırlanıyorum,
Olmadı işte,
Çalış çalışabilirsen.

Şiir işte susmak olur mu bir köşede,
Bir kalorifer köşesine sinmiş bakışların,
Zaman bir koğuş avlusu gibi,
Yürü bakalım şimdi dizlerin çözülmğşken,
Bu şiir ilk ki, ölüm gibi bekliyormuş meğer.

1997 Alaşehir sy