Web Zaman Damgası

Bir Zamanlar Mutluyduk

biz...
allı pullu mektuplardan
el işi kağıtlı, patates baskılı mekteplere
çelik – çomaktan kör ebeye, birdirbirden sek seke
kedi batmazdan tirite, tarhanadan keşkeke uzanan
çocukların kendilerini leyleklerin getirdiğine inanan
masum hayalleri olan, büyüklere özenen,
geleneksel bir nesildik

acelemiz yoktu, zamana tutsak değildik
gözümüz toktu, azla yetinir küçük şeylerle mutlu olmayı bilirdik
mendile işlenen isimlerle evlenir, mahalle pazarından giyinirdik
kırk yıl hatırı vardı kahvenin
gönül kapılarımız açıktı herkese
asık değildi yüzler, samimiyet güven çoktu, saygı sevgi çoktu
belki yaşam koçlarımız yoktu, internet yoktu
ama dedelerimiz vardı,
ceplerimiz anne öğütleriyle doluydu
hayat su gibi pürüzsüz akardı,
herkes huzurluydu, mutluydu

yanı başımızdan dostumuz,
göğümüzden kuşumuz, evimizden komşumuz hiç eksik olmazdı
sobamız yanar, ocağımız sönmezdi
sohbetin dibine vurulurdu,
kıymet bilinir hal hatır sorulurdu, selam sabah kesilmezdi
dert ortağı bakkallar, kasaplar
mis gibi kokan, tadından yenmeyen
meyve-sebze satan pazarcı ahbaplar vardı
somurtkan güvenlik elemanları,
dilsiz market rafları,
fırıldak gibi dönen avm kapıları yoktu

hayatımızda duygu fukarası tuşlar yerine
çiçekler, böcekler, kediler, köpekler, kuşlar vardı
ne ciplerin, ne çiplerin, ne ceplerin bağımlısıydık
muhabbet bilmez telesekreterler yoktu
yaşamı yüz yüze, göz göze paylaşırdık
cam cama değil can cana otururduk, konuşurduk
ne vakumlanmış adacıklarda,
ne de odacıklarda izoleydik, tekil değil çoğulduk

henüz koli koli ilaç depolar olmamış,
kalori hesaplarına dalmamış,
bireysel iradelerimize ipotek konmamıştı
beton ormanlarımız, atık deryası denizlerimiz yoktu
şırıl şırıl akıyordu dereler,
Çernobil solunmamış, ciğerlerimiz yanmamıştı
laboratuvarda mikroskopla Tanrı aranmamıştı
sevgimiz temizdi, duygumuz temizdi,
havamız, toprağımız, suyumuz temizdi
.
şimdi geçmiş siyah beyaz tarihi bir fotoğraf,
her şey hayal, her şey sanal oldu
teknolojik konfor tavana, mutluluk tabana vurdu
bir yanımız harikalar diyarı, diğer yanımız düşkünler yurdu
-yine de umuttan gayrısı eğlemez bizi, yitirmemek gerekir umudu-

2013