Web Zaman Damgası

Bir Zamanlar Mutluyduk

biz...allı pullu mektuplardan
el işi kağıtlı, patates baskılı mekteplere
çelik – çomaktan kör ebeye, birdirbirden sek seke
kedi batmazdan tirite, tarhanadan keşkeke uzanan
çocukların kendilerini leyleklerin getirdiğine inanan
masum hayalleri olan, büyüklere özenen,
geleneksel bir nesildik

acelemiz yoktu, zamana tutsak değildik
gözümüz toktu, azla yetinir küçük şeylerle mutlu olmayı bilirdik
mendile işlenen isimlerle evlenir, mahalle pazarından giyinirdik
kırk yıl hatırı vardı kahvenin
gönül kapılarımız açıktı herkese
asık değildi yüzler, samimiyet güven çoktu, saygı sevgi çoktu
belki yaşam koçlarımız yoktu, internet yoktu
ama ceplerimiz anne öğütleriyle doluydu
herkes huzurluydu, mutluydu

yanı başımızdan dostumuz,
göğümüzden kuşumuz, evimizden komşumuz hiç eksik olmazdı
sobamız yanar, ocağımız sönmezdi
sohbetin dibine vurulurdu, kıymet bilinir hal hatır sorulurdu
mis gibi kokan,
tadından yenmeyen meyveler-sebzeler satan pazarcılar vardı
somurtkan market rafları,
muhabbet bilmez telesekreterler yoktu
hayatımızda duygu fukarası tuşlar yerine
çiçekler, böcekler, kediler, köpekler, kuşlar vardı
ne vakumlanmış adacıklarda, ne de odacıklarda izoleydik
yaşamı paylaşırdık, tekil değil çoğulduk
cam cama değil, can cana otururduk, konuşurduk

henüz bireysel iradelerimize ipotek konmamıştı
Çernobil solunmamış, ciğerlerimiz yanmamıştı
sevgimiz temizdi, duygumuz temizdi,
havamız, toprağımız, suyumuz temizdi
.
şimdi her şey hayal oldu, her şey sanal oldu
teknolojik konfor tavana, mutluluk tabana vurdu
bir yanımız harikalar diyarı, diğer yanımız düşkünler yurdu
-yine de umuttan gayrısı eğlemez bizi, yitirmemek gerekir umudu-

2013


*Düşünmek Yaşamın Pasını Silmektir" Karina Yayıncılık, 2018, Ank.