Web Zaman Damgası

Ziyan

[ italik ]sargı bezleriyle sarılan yara gibi kabuksuzum
bedevileri gömüyorum içimin kum firtınalarına
fondotenliyorum gözaltı morluklarını hatıraların
doruklara çıkıyor kahkahaları annemin
göz göze koşuyoruz tuzlu sulara
gülüyoruz 
ve gülmek bazen şifresidir ağlamanın 




yüzü terli pencere önünde sarm’aşıklar 
bilirim yüksek sesle sevişen sessiz ağlar
dilsiz yosunlar birikti kirpiklerimde
döşek sevdaları 
sobada ısınan su banyoları
çatıdan sarkan buz saçakları geliyor aklımıza
gülüyoruz 
ve gülmek bazen intiharın milli marşı



kaneviçe mavisiydi odamın tavanı
ütüsü bozulmuş çarşaflara sarılıp yürümek sancılı sabahlara
dört duvar bir pencere bir kilit bir menteşe sesi bir kapı
kaburgamın altına süpürüyorum ömrümü
çatısız ev 
kapısız sokak 
köksüz ağaç 
ve ayaksız masalar geliyor aklımıza 
gülüyoruz 
ve gülmek bazen bir idam mahkumunun son küfrü

..[ /italik ]